Valt bowlen onder zomersporten??

dahag beste mensen...
Het is weer hoog tijd voor een update onzerzijds daar er wis en waarachtig weer een hoop is voorgevallen gedurende ons verblijf ten zuiden van de centraal geplaatste dwarsligger!!!

Ja het niveau is vandaag wat laag omdat we op een bus zitten te wachten die ons naar arequipa (zuiden van peru) gaat brengen!! Deze bus vertrekt om 21:45 en we zitten inmiddels al een paar uur niets te doen.. en dan daalt het niveau rap!
Maar goed, ik zal proberen dit o zo serieuze initiatief voldoende respect te betuigen en nog wat wederwaardigheden te vermelden!

We waren woensdag 19 oktober gebleven in huaraz en we stonden op het punt om 4 dagen te gaan wandelen door de bergen en te slapen in tentjes.. niet dus want donderdag 20 oktober kwamen we in Lima (fans van beertje paddington in de zaal??) aan. ¨Hoe dat zo?¨ hoor ik je vragen. nou dat is eenvoudig! als je gedurende de gehele voorgaande dag aan de dunne bent heb je weinig zin om 8 uur te gaan lopen en vervolgens in een tent te slapen! Ook chantal niet, en dus besloten we om nar lima te gaan. Donderdag vroeg des morgens (uur of 10, niet overdrijven) installeerden wij ons voor de 8 uur durende rit naar Lima.
Stukje onderricht: lima, de hoofstad van peru en gelegen op12 graden zuiderbreedte aan de kust, vormt de woonplaats van een kleine 8 miljoen peruanen (peru heeft 27 miljoen inwoners) en is het politieke en financiele centrum van het land (met recht een metropool).
In menig reisgids wordt zeer negatief gesproken over Lima (het is koud, het stinkt en als je niet wordt beroofd dan wordt je doodgeschoten) miraflores is een rijke wijk aan het strand die nog net door de beugel kan schijnt.

In de bus, of eigenlijk buiten de bus tijdens een pauze van een half uur, werden we aangesproken door victor, een amerikaan van peruaanse afkomst die erg geinteresseerd was in van alles en nog wat en die een paar maanden van zijn pensioen verwijderd was. Hij was al bezig een hostel op te zetten in de buurt waar wij net vandaan kwamen en liet ons een folder zien van het hostel in oprichting, het zag er allemaal erg goed uit maar ja wat hebben we eraan! (waarom vertel ik dit eigenlijk??)

Van een canadees echtpaar hadden we gehoord dat we in Lima naar Home Peru moesten. Een leuk betaalbaar hostel in de goede (lees rijk en veilig) buurt miraflores, er was echter een maar: de naam was niet op het pand vermeld, stond in geen enkele reisgids (niet helemaal waar bleek later) en we hadden alleen een adres gekregen van de canadezen. Nou staan canadezen qua betrouwbaarheid niet heel slecht bekend dus een heel groot risico liepen we niet.
Na de taxi naar dit adres (arequipa 4501, miraflores mocht je het nodig hebben) te hebben gedirigeerd stapte ik ietwat verbaasd en terughoudend uit de taxi (chantal bleef achter voor het geval dat) om het toch maar even te gaan controleren. nadat ik had aangebeld bij het oude koloniale herenhuis werd de deur opengedaan door iemand die mij aankeek met de verontwardigde blik van iemand wiens avondrust zojuist was verstoord. Er half vanuit gaande dat ik in iemands woonkamer stond vroeg ik tegen beter weten in of het wellicht een hostel was. het antwoord even verrassend als logisch: ¨Natuurlijk¨! HOEZO natuurlijk??? het staat toch nergens??? Maar goed, het was een erg mooi pand met een keuken die we zelf mochten gebruiken en een tweepersoonskamer met 9 bedden (het is duidelijk laagseizoen).

Na de incheck lieten we ons informeren waar we heen moesten om wat te eten en we liepen prompt de verkeerde kant op (wat een wereldreizigers zijn wij toch ook, dat komt gewoon omdat we op het zuidelijk halfrond zitten en mijn hele magnetische gevoel van slag is).

Terwijl wij zo, de verkeerde kant op lopend, om ons heen keken zagen we het ene fantastische kasteeltje na het andere, als dit de koloniale bouwstijl is dan wil ik ook een huis in koloniale bouwstijl!!

Vrijdag 21 oktober werd het tijd om het beroemde plaza de armas te bezoeken, ´s morgens de taxi in (een peruaanse had ons beloofd dat een taxi binnen lima niet meer dan 5 soles hoefde te kosten, maar zij had niet op de blond haar belasting gerekend van 2 soles) en gaan! We zullen ongeveer 3 stappen hebben gezet op het plein toen we onze (inmiddels zijn het practisch) reisgenoten, bastiaan en jojanneke, maar weer eens tegen kwamen. Op het plein, bij het palacio de gobernio, vanaf afstand de allertraagste en meest langdurige wisseling van de wacht gezien en vervolgens naar de cathedral de lima. Hier ligt het hoofd van Pizarro (de spaanse overwinnaar en sloper van de inca cultuur) links in een, met mozaiekjes beplante, kapel gescheiden van zijn eigen lichaam welke zich rechts in de zelfde kapel bevindt. Hoewel helemaal zeker weten doen ze dat niet, in 1970 hebben ze rontgenonderzoek gedaan en toen bleek er iemand in de kist te liggen die door messteken en ander letsel om het leven was gekomen, dit kon pizarro niet zijn, en vervolgens hebben ze een ander lijk uit de kelder getrokken want dat moest em wél zijn.

De San Francisco monasterio (klooster) midden in de stad beschikt over een bibliotheek waar boeken staan die waarschijnlijk 400 jaar niet van hun plaats zijn geweest (over en slecht lopende bibliotheek gesproken) en in de kelder (catacombes) liggen de botten van een goede 25.000 limeños die daar werden begraven om toch vooral maar dicht bij god te liggen. Hoe lager (soms wel 10 meter diep) hoe beroerder/armer. Toen in 18nogwat de begraafplaats buiten lima werd geopend was het klaar met de begrafenissen onder de kerk en werden de catacomben dichtgemetseld om pas laat in de 20ste eeuw weer te worden ontdekt!

Tijd voor wat humor, we lopen naar een pleintje waar een beeld staat van een vrouw met een vreemd kroontje. De spanjaarden hadden opdracht gegeven haar een kroon van vlammen (Llamas) te geven, niemand die er ff over na denkt dat een Llama ook een lama is en dus staat de beste vrouw al een aantal honderd jaar met een lama op haar hoofd!!

Aan het eind van de middag zijn we naar het gebied aan de kust gegaan waar ze een patserig maar modern winkel/horeca centrum hebben opgetrokken. Na een fijn drankje en hapje kwamen er een aantal bekenden binnen (B&J) en hebben we nog een de vooroordelen over peruanen doorgenomen (ze kunnen niet rekenen). In een van de eerste winkels waar we binnen stapten stonden onze volgende Nederlandse collegae (Leo en esther die we eerst in vilcabamba en vervolgens in chachapoyas tegenkwamen) al te wachten en we spraken af dat we de volgende dag even contact zouden hebben om uit te gaan in lima.

Het is weekend maar dat zegt niets als je werkeloos bent. Zaterdag 22 oktober zou toch weer eens een echte onvervalste zaterdag blijken te zijn.
In de ochtend/middag zijn we naar het museo de la nacion gegaan om nu toch eindelijk eens uitgelegd te krijgen waar we de afgelopen dagen en weken allemaal naar hadden gekeken. In dit museum wordt de culturele geschiedenis van peru gedurende 10.000 getoond. Godzijdank hadden we een ENGELSTALIGE gids in gescoord anders hdden we nu nog niets geweten, het is haar echter gelukt om ons volledig (en dat is knap) uit te leggen hoe de vork in de steel steekt omtrent de ruines, volkeren en culturen.

Na het museum zijn we naar het centrum van miraflores (wijk van lima) gegaan om wat te eten en een beetje te shoppen, aangezien ze hier de zeeman en de wibra gecombineerd hebben met de aldi en alle kleren practisch gratis hebben opgestapeld op hopen van 2 meter hoog, voor wat warme truien aangezien het niet echt warm is in lima en het straks in bolivia ook niet echt zomers zal zijn. IK HAAT WINKELEN en nu helemaal.. op elke vierkante meter stonden 3 verkopers die zodra ze je zagen tegen je aan begonnen te ouwehoeren!! ik leef nog en heb twee truien gekocht voor 5 dollar in totaal maar ga voorlopig geen winkel meer in!

´S avonds wat eten met leo en esther maar zelfs dat is niet makkelijk.. in een straatje met 10tallen retaurants is de competitie nogal sterk en men is er veel aan gelegen om klanten te werven: te midden van een leger kelners met menu´s en gratis drank beloftes zijn we ondergedoken bij een mexicaan die een goede vegetarische burrito maakte. En als je in lima bent wat doe je dan?? dan ga je bowlen natuurlijk. Op een hele oude baan waar je zelf moest tellen en de pins nauwelijks zag staan ben ik gelukking nog net aan mijn verplichte 100 score gekomen maar bowlen en bowlen zijn twee verschillende dingen. De meest briljante effecten heb ik voorbij zijn komen, net voor de pins nog ff snel vanuit het midden naar de goot enzo!!
Na het bowlen kwam een vriend (uit lima) van esther ons ophalen om het limaneese (??) uitgaansleven te gaan verkennen. Eerst naar het huis van een vriend van hem om nog ff wat in te drinken en vervolgens door naar de kroeg! zij spraken alleen spaans en met veel handen en voeten hebben we hele lange, interessante en waarschijnlijk erg vreemde conversaties gehad. Maar het was erg gezellig en ook wel lekker om weer eens een beetje beschonken in een kroeg te hangen.. toen ik op de terugweg aan de taxichauffeur vroeg waarom het zo rustig was antwoorde hij dat dat heel normaal is om half zes... oeps!!

zondag 23 oktober kunnen we heel kort over zijn: Kater, niets doen behalve naar de supermarkt lopen om wat boodschappies te doen zodat we zelf wat te eten zouden kunnen maken, ook wel eens lekker!

Maandag 24 oktober, een dag later dan gepland (vanwege reeds verklaarde omstandigheden), zijn we afgereisd naar huacachina (uur of 8 ten zuiden van lima, vlakbij Ica voor de spoorzoekers) om daar te gaan genieten van een heerlijk woestijnklimaat.. Huacachina is een kleine oase midden in de woestijn 60km uit de kust - de hele kustlijn wordt geflankeerd door de woestijn die pas tegen de tijd dat de andes begint een keer overgaat in iets anders dan fijn zand; rots! - rond het oasemeertje hebben ze een stuk of wat hotels gebouwd die louter en alleen worden bevolkt door (buitenlandse) toeristen. Waarom komen al deze mensen naar huacachina?? vanwegen 1 reden en dat is: Sandboarden! In theorie is dat hetzelfde als snowboarden maar dan in het zand! In de woestijn bevinden zich zandduinen van enkele 10tallen meters hoog vanwaar je uitstekend op een stuk hout naar beneden kan glijden.

´s Avonds hebben we ons eerst verbaasd over alle mensen die tegen de, om het meertje gelegen, zandduinen opklommen om zich vervolgens vallend een weg naar beneden te banen, zo naar boven lopen door het zachte zand leek ons niet eenvoudig en echt heel veel zin hadden we er ook niet in: waar is de stoeltjeslift??

Bij het ontbijt werd ons de oplossing op een presenteerblaadje aangereikt, voor slechts 40 soles (12 dollar) mochten we met een buggie mee de woestijn in en dan zouden zij ons afzetten bij mooie grote hellingen en dan naar beneden rijden om ons weer op te halen. Elke meter die je niet hoeft te lopen scheelt weer, dus gingen snel akkoord.
Het ging echter niet alleen om het transport maar vooral om de manier waarop het transport plaatsvond! retesnel over zandvlaktes en zandduinen, stuiterend in de stoel (de riemen waren echt nodig) en angstig de billen samengeknepen houdend voor het volgende gat waar we in gingen duiken op topsnelheid: net een achtbaan! errug cool (snap ineens dat parijs-dakar best lastig is). Echter het sandboarden leek helemaal nergens op, je verwacht toch stiekem een voorsprong te hebben vanwegen wat snowboardervaring! Maar niets van dat alles. Een bocht is mij niet gelukt en meestal was de wax halverwege mijn afdaling zover afgesleten dat stilstand een serieuze bedreiging vormde. Toch was het erg grappig om een dagje in het zand te spelen en een paar meters te glijden over materiaal waarmee je kasteeltjes hoort te bouwen.
Erg leuke ervaring al met al!!

In de middag na een zeer urgente douche (zand zat overal, nee echt overal!!) hebben wij ons bij het zwembad geinstalleerd lekker in het zonnetje toen.. ´hallo daar zijn ze weer´ B&J aan kwamen lopen.. zij zouden s middags met de buggie de woestijn in dus na wat bangmakerijen aan de rand van het zwembad waren zij ook klaar voor de rit der ritten!!

´s Avonds besloten we de volgende ochtend (woensdag 26) vroeg (je weet inmiddels dat dat niet echt vroeg is) op te staan en te vertrekken naar Nas(z)ca om daarna meteen door te reizen naar Arequipa. In Nasca stapten we de bus uit en meteen werden we verwelkomd door een vriendelijk ogend jong mens die ons overal mee kon helpen (waar is de adder). Eerst hebben we de nachtbus naar arequipa geboekt en daar, bij het busagentschap, onze rugzak achter gelaten zodat we die niet mee hoefde te sjouwen (we worden en stuk makkelijker met dit soort dingen want in de eerste maand zouden we echt onze rugzak niet buiten een afgesloten ruimte achterlaten bij welk bedrijf dan ook!!). De beste jongen kon ons ook wel helpen met het regelen van een vlucht boven de nasca lines (de adder begint zich duidelijk af te tekenen). Dus wij naar de luchthaven (HH) en daar na veel wikken, wegen, onderhandelen en een kleine korting in het vliegtuig: Een klein 4 zittertje die op vijfhonderd meter over de lijnen zou vliegen.

De nasca lines zijn een serie figuren van soms meer dan honderd meter groot welke eeuwen geleden door joost mag weten wie (de nasca´s waarschijnlijk) zijn gemaakt. Pas rond 1940 werden de lijnen vanuit de lucht ontdekt en eigenlijk weet niemand precies hoe ze daar komen, wat ze daar doen en wat het voor moet stellen. Maar de afbeeldingen van een aap, kolibri, condor, walvis, ruimtewezen enz hebben in ieder geval voor voldoende speculatie gezorgd sinds hun ontdekking (waar bij de alien landingsbaan toch wel de meest waanzinnige theorie is) en voor een hoop toeristen die ander nooit, maar dan ook nooit, naar nasca waren gekomen en die nu tussen de 35 en 50 dollar betalen voor een vluchtje van een half uur.

Overal werd gewaarschuwd voor de zeer aanwezige kans om luchtziek te worden en 50 dollar voor een vlucht van een half uur vonden wij ook wel erg veel, maar toch zijn we het vliegtuig in gestapt en ik heb er geen spijt van!! Erg vreemd om zo die figuren te zien die daar al honderden jaren liggen om een reden die, zoals gezegd, niemand zeker kent

Na de vlucht stond Edson (formerly known as vriendelijk jong mens) ons op te wachten: De adder bleek een aap en deze kwam terstond uit de mouw! Hij werkte voor de verschillende bedrijven in Nasca met als doel de toeristen naar die plaatsen te brengen. Maar dat deed hij best goed dus klachten hadden we niet. Maar er bleek nog een aap in de mouw te huizen: zijn familie had een hotel in arequipa en of we daar niet wilden slapen? duur was het niet en dus zijn we akkoord gegaan. En het moet gezegd, nix mis mee.

Donderdag 27 oktober begint de dag met een dutje (nachtbus hè!) en smiddags zijn we een beetje op verkenning uitgegaan. Arequipa is een mooie stad met een indrukwekkend plaza de armas temidden van een aantal bergen/vulkanen en veel mogelijkheden om te wandelen in de nabij gelegen colca canyon (tot voorkort de diepst geachte canyon ter wereld met een goede 3000 meter). Dus we gaan maar weer eens een trek proberen!!
Arequipa ligt zelf op een meter of 2500 dus voor de aclimatisering zijn we aan de cocaine.. nou ja coca thee, schijnt erg effectief te zijn!

´S avonds alpaca (soort lama) vlees gegeten, weer eens wat anders dan kip en errug lekker.. (chantal heeft vandaag (29 okt) een sjaal van alpacawol gekocht, dus ik denk dat we het hele beest hebben verbruikt)

Vrijdag hebben we het santa catalina monasterio bezocht. Een door rijke en feestvierende nonnen bestierd klooster midden in de stad. Dit klooster bestrijkt ongeveer een heel blok en is zo ongeveer een stad binnen een stad. Na 400 jaar volledig afgesloten te zijn voor de buitenwereld is het eind 20e eeuw opengesteld voor het publiek en dat levert wel wat mooie plaatjes op.

Vandaag (Zaterdag 29 oktober) is een luie dag aangezien we eigenlijk vandaag hadden moeten vertrekken voor onze 3 daagse trek door de colca canyon maar aangezien de verkiezingen morgen zijn en er dus geen gids geregeld kan worden. Nu vertekken we zondag voor een 4 daagse trek en dan komt de gids ons na het stemmen oppikken. Als het goed is krijgen we een dezer dagen de andean condor te zien!!

Tot laters!