Cocaine en La Paz, de hoogste hoofdstad ter wereld die geen hoofdstad is!!

Eindelijk...Bolivia

Ach wat heb ik weer een feitjes om jullie mee om de oren te slaan!!!

-La paz, de hoogste hoofdstad ter wereld op een hoogte van meer dan 3500 meter!
-La paz is niet de officiele hoofdstad van Bolivia, dat is Sucre (staat in de grondwet), La Paz is alleen het regeringscentrum. (so much voor punt 1, duh!)
-De vliegtuigen die op la paz vliegen landen en stijgen op met dubbele snelheid omdat de lucht op deze hoogte erg ijl is zodat ze minder lift hebben dan normaal!
-Het titicaca meer (ongeveer 20% van nederland) is het hoogst bevaarbare meer ter wereld op een hoogte van 3856 m.
-Het titacacameer is vernoemd naar een of andere vervaagd en afgesleten pumabeeld op isla del sol in het meer.
-Cuzco (Qos´qo) is gesticht door mama ocllo en manco capac die uit het titacaca meer met een gouden staf op zoek gingen naar grond die vruchtbaar, zacht en dieop genoeg was om de volledige staf op te slokken!
-Coca bladeren zijn een bron van vele voedingstoffen en zijn een uitstekend medicijn tegen hoogteziekte
-Coca bladeren vormen de basis voor cocaine
-De kostprijs van een kilo cocaine is ong 10.000 USD (reken de marge maar uit die de handelaren vangen vanwege het illegale aspect)
-De VS is een van de 36 landen wereldwijd die cocaine mogen produceren (belgie ook trouwens??) peru en bolivia (de grootste COCA producenten ter wereld) NIET??
-De Verenigde Staten (niet bepaald geliefd in bolivia) produceren ZELF jaarlijks 500 kilo cocaine voor industrieel gebruik (lees Coca Cola)!
-De VS wordt bevolkt door slechts 5% van de wereldbevolking maar neemt 50% van de cocaine productie af!!
-De chemicalien waarmee cocaine wordt gemaakt (coca bladeren alleen zijn niet voldoende) komen uit de VS en Europa.

JAja.. we zijn in het coca museum in La Paz (Bolivia) geweest.. errug leerzaam en altijd leuk om weer eens met wat hypocrisie geconfronteerd te worden! Bolivia (half zuid amerika trouwens) produceert enorme hoeveelheden coca sinds ongeveer 2500 voor christus en coca is volledig in de andes cultuur vervlochten. Niet alleen de nuttige fysieke eigenschappen van coca worden benut ook wordt er een heel religieus aspect mee aangeboord en gedurende 4500 jaar is coca onderdeel van de cultuur en religie geworden.

Pas eind 19e eeuw (de incas wisten rond 1400 al dat je coca kon gebruiken om mensen plaatselijk te verdoven en zo hersenoperaties uit te voeren) wordt er ontdekt dat je uit de coca bladeren een werkzame stof kan extraheren die samen met wat andere stoffen tot cocaine kan worden verwerkt.. Dit wordt eerst nog een hele industrie en niet alleen voor medicinaal gebruik. Pas in 1914 wordt cocaine in de VS verboden en nog later in 1950 wordt er door een of andere geleerde (kleuterschool waarschijnlijk) gezegd dat ´de domheid´ van het zuid amerikaanse volk is toe te schrijven aan het gebruik van coca (geen cocaine) zodat de VS zich voornemen de volledige coca productie uit te roeien.. dit wordt zelfs in het verdrag van geneve opgenomen. Coca kauwen is in strijd met het verdrag van geneve!! (ik heb gezondigd oeps, ach drie aflaatjes en gaan maar weer..)

Bolivia, in het bezit van 2 schatten; enorme hoeveelheden aardgas (ze weten alleen niet hoe ze het fatsoenlijk uity de grond moeten krijgen (buitenlandse maatschappijen delven?? het en betalen slechts 10% aan de boliviaanse overheid (over een goeie deal gesproken))) én Coca, is natuurlijk niet erg ingenomen met deze bepaling en roept terecht: je kunt moeilijk de producent van een halfproduct (welke, nogmaals, van historisch belang is voor het gehele Andes gebied) aansprakelijk stellen voor de vraag uit de VS en Europa!

Nog mooier is de positie van die de spanjaarden innamen toen ze zuid amerika begonnen om te ploegen tot een madrileense provincie: De katholieke (zij weer) kerk verbood het gebruik van coca omdat het religieuze aspect ze niet zinde, op een gegeven moment kwamen ze er echter achter dat als ze de slaven coca gaven (lieten kopen)
dat ze dan 48 uur in de mijnen konden werken zonder te hoeven stoppen.. dus werd aan de kerk gevraagd of het gebruik van coca weer kon worden toegestaan. Tuurlijk kon dat!! en dus was het allemaal weer OK!

Goed tot zoverre het coca(ine) verhaal.. ben ik nu ineens een junk geworden, Nee.. ik zit niet ineens aan de coke maar ik vind wel dat je de schuld van het cocaine gebruik niet neer mag leggen bij landen als peru en bolivia.. Coca speelt een enorme belangrijke rol in de gehele cultuur en de gesschiedenis van dit volk!

Nog iets om over na te denken: ontwikkelingshulp!
We hebben weer wat interessante gesprekken gehad met iemand over ontwikkelingshulp en de haken en ogen die daar aan kleven!

Voorbeeld; je helpt de mensen met geld en raad om oregano te verbouwen en te exporteren. Echter je betrekt alleen de helft van het dorp erbij. Binnen 5 jaar was de prijs gestegen van 10 ct naar 60 ct, begrijpelijk genoeg viel dit niet in goede aarde bij de rest de gemeenschap en het project eindigde als mislukt! waarom mislukt? 5 doden en half het dorp in de bak.. ja dat kan je wel mislukt noemen!
Je moet ontzettend voorzichtig zijn wanneer je hulp gaat bieden, geen sociale structuren overhoop halen, de juiste mensen/groep selecteren en hopen dat het goed uitpakt. Een ander voorbeeld was het aanbieden van machines aan een aantal mensen binnen de armste laag. De laag net erboven natuurlijk erg pissig want zij verdienden het meer, zij hadden zich namelijk aan de onderste laag ontworsteld door hard te werken: De moraal in deze; De onderste laag is niet voor niets de onderste laag!!

Gelukkig hadden we na dit gesprek een wandeling van 6 uur voor de boeg zodat we dit allemaal eens goed konden laten bezinken en overdenken!

Want hoe heeft het zover kunnen komen dat we deze gesprekken konden voeren en deze plekken konden bezoeken.

Dinsdagavond 15 november hebben we ons eindelijk weten te ontworstelen aan Cuzco en hebben we een ¨directe¨ nachtbus naar copacabana in Bolivia genomen. Hoewel we zeer gemixte informatie ontvingen over deze bus (van ´kan niet´ tot ´tuurlijk vanavond nog´ ) zijn we in zee gegaan met een buro die ons de bus voor 75 soles kon aanbieden. Na een telefoontje werd dit echter 85 want er waren 2 bussen, de ene ´half slaap´ en de ander ´heel slaap´ en de half slaap zat vol. Prima, dan de 85 bus maar. Nog even de waarschuwing aangehoord dat we wel in de goede bus van de twee moesten stappen. Overigens zou de 85 bus wel eerder aankomen en echt, hij was direct.
Toen wij savonds allemaal in dezelfde bus stapten (er was er maar een) bleek dat links van het gangpad ruimer was dan rechts dus dat zal het onderscheid wel geweest zijn. Alleen kan ik je garanderen dat de rechterkant precies even laat aankwam als de linker!! Ik heb wederom geslapen (weliswaar met een jas over mijn kop vanwege de stinkvoeten van onze achterpassagier) en begin te geloven dat het gewoon mogelijk is om te slapen in een bus!! toen we smorgens werden gewekt was copacabana nog in geen velden of wegen tebekennen en toch moesten wij de bus uit.(dus ook niet direct), er stond echter wel een mannetje klaar die ons zou begeleiden tot voorbij de grens! Echter, wij zijn niet aan ons lot overgelaten en dat zal dan wel direct betekenen in Peru!

Ons moment van de waarheid moest nog komen. Toen chantal twee dagen eerder in de lonely planet zag staan dat je paspoort nog een jaar geldig moet zijn zodra je Bolivia bonnenkomt werd zij een beetje stil en pakte haar paspoort. Na een seconde of 30 (opvallende stilte, heb ik niet vaak meegemaakt met chantal HAHAHA) ontviel haar een 'Oeps!'. Ik, belangstellend als altijd, was niet echt blij met de uitleg van Oeps. Haar paspoort was nog een week of 51 geldig. Ff rekenen, ja dat is er één te weinig! Blijkbaar waren wij bij de makkelijke grens want hoewel de beambte de datum heeft gezien geloofde hij het allemaal wel en waren we Bolivia in!

Woensdag 16 november begon vanwege mijn geslaap in de bus dus eens niet met een middagdutje maar met een stevige wandeling van 17 km naar de punt van het schiereiland. Copacabana ligt namelijk aan het titacaca meer (zie feitjes voor feitjes over dit wonderschone blauwe glinsterende meer waar de sneeuwwitte bergtoppen in de verte lonken) en een stukje verder ligt het plaatsje yampupata) en dus niet yampaPUTA (sorry mevrouw!!)) waar je via een mooie wandeling kunt komen.
Terug is een ander verhaal aangezien er niet al te veel verkeer rijdt maar dat zouden wij nog wel eens zien.
En inderdaad er rijdt niet veel verkeer (dat hadden we kunnen zien aankomen toen de -enige- weg halverwege was opgebroken)! Toen hebben we maar een bootje geregeld (tsja het blijft een meer he) voor een hoop centen omdat we het niet zagen zitten om terug te moeten lopen! weer wat geleerd: Eigenwijsheid kost geld! anderhalf uur in de boot en een diner later lagen we in ons bedje te ronken want een beetje moe was ik wel!

De dag van donderdag 17 november begon met het plan om naar Isla del Sol te gaan, echter, wij waren lui en besloten een dag te luieren. Na vele uren lezen en luieren werd het tijd voor de activiteit van de dag: De zonsondergang bekijken vanaf de nabij gelegen heuvel. Na een fikse klim werden wij op onze wenken bediend door pachamama (moeder aarde) en de zon aangezien zij er net op dat moment voor kozen om samen te gaan smelten.. Schitterend!

Isla del Sol op vrijdag de 18e dan maar.. ja zeker maar wel wat later dan gepland! Met de boot van half 2 was vroeg genoeg en gaf ons de tijd om met twee langeraarse(!!) meisjes te praten over mensen die we allemaal niet kenden (ik ben nooit voldoende geintegreerd in nieuwveen en was bovendien te oud) het broertje van Bianca van E (gerdien weet voldoende) kenden ze overigens wel!!
In de middag was het echter zover en konden we met de boot mee voor een, ons zeer bekend voorkomend, bootritje (dezelfde als 2 dagen eerder, alleen iets verder). Eenmaal aangekomen op het eiland zijn we begeleid door een mannetje naar een hotel op een fantastische plek boven op een heuvel! Vanaf hier wederom schitterend uitzicht en helemaal als je even de moeite nam om de nabij gelegen en nog hogere (4065 m) heuvel te lopen.

Op de terugweg van onze heuveltocht zagen we een aantal bordjes staan die ons de pizzeria moest wijzen. In de middle of nowhere?? tuurlijk.. dus wij de bordjes gevolgd tot we bij een hutje met een strooien dak en zonder electriciteit kwamen waar één handgeschreven menukaart in dienst was samen met een oudere vrouw die chef speelde.

Terwijl we vanuit het hutje met kaarslicht de zonsondergang zaten te bekijken begon het ons te dagen dat dit wel een heel erg mooie zonsondergang was (zie foto chantal) en dat dit nog wel een paar fotootjes waard was.. 1 lukte nog wel maar toen besloot duracel en co er mee op te houden: battery empty!! lekker dan. Gelukkig zat naast ons een frans meisje met peruaanse lover die ons heel vriendelijk aanbood om de foto´s te mailen (sommige mensen hebben wel batterijen).. afwachten maar! Die ene foto die wij hebben is zeker de moeite waard!!
Nadat de pizza en de pasta (je bent toch in bolivia!!) verorberd waren was het zo pikkedonker geworden dat het zoontje van de kok/ober/eigenaresse ons met zaklamp terugliep naar het hostel!

Om ons lichaam niet de kans te geven om diarree in het eten te gooien verasten we onszelf met
een fijne lange wandeling op zaterdag 19 november. Naar het noorden van het eiland waar een aantal ruines zouden moeten staan en een afgesleten rots die voor puma beeld (naamgever van het meer (titicaca)) moet doorgaan. Het ging ons eigenlijk meer om het landschap en de schitterende uitzichten maar ja.. na ongeveer 2 en een half uur lopen kwamen we aan bij het
eindpunt en bleek dat we moesten betalen voor deze hopen steen, vanaf waar wij stonden kon je er een blik op werpen (letterlijk waarschijnlijk ook wel), wat wij dan ook deden alvorens we ons omdraaiden voor de terugtocht! dit keer een uur of 3 maar dan langs de kustlijn en talloze strandjes.

Eenmaal terug bij het hostel hebben we onszelf getrakteerd op een drankje om de schoonheden die op onze netvliezen waren gebrand naar onze hersenen te spoelen!

Zondag werd het tijd om naar La Paz te verkassen..
Aangezien we nog geen geld automaat waren tegengekomen moesten we het doen met de gewisselde dollars en soles maar dat rantsoen bleek niet voldoende. We hadden nog 75 bolivianos (afkorting BS, hmm staat ook ergens anders voor volgens mij)(10 bs is ong €1.10) over. Helaas waren we dat weer even vergeten toen we van het bootje afstapten in copacabana en onszelf trakteerden op een lunch.. oeps nog 40 over! De bus was 30 en het flesje water (je weet maar nooit) 2.5 en dus resteerde ons nog 7.5. Eenmaal in de bus raakten we aan de praat met twee NLers (ze zijn overal) die 3 maanden vrijwilligerswerk deden in La paz en zij wisten ons te melden dat je ook nog met de pont moet; 3 BS. dus nog 4.5 over.. strakke planning!

Overigens hebben ze ons nog veel meer verteld over de politieke situatie, de neiging van het volk om te staken, de gasproblemen enz enz.

Nou hadden we in allerlei gidsen al wel gelezen dat de boliviaanse bus vloot niet de meest betrouwbare is, maar dat de eerste de beste bus die we instappen meteen met pech langs de weg komt te staan zou zelfs in hollywood ongeloofwaardig zijn. Zo niet in bolivia! Na een uur of 3, nog een uur te gaan, stopte de bus er mee! Ons resterend vermogen was niet voldoende voor een taxi dus hoopten we maar dat ze het konden fixen... Het bleek een lege tank te zijn (ze proberen altijd la paz - copacabana - la paz op een tank te doen, wat vaker niet lukt dan wel!) en na een half uur vervolgenden we onze weg. In La Paz zijn we naar het hostel gelopen (een taxi kon er niet af) en na keiharde onderhandelingen hadden we een bed.. Vervolgens gepind en een paar simpele schoenen gekocht omdat ik het eeuwige gesjouw met mijn wandelklompen wel eens zat werd.

Gister, 21 november, zijn we naar het coca museum geweest en morgen gaan we de ´Most dangerous road´affietsen (wij zijn niet chantal en ik, maar eerder genoemde Bastiaan, de nieuwe ivo en ik).
Ik weet nog niet helemaal waarom het zo gevaarlijk is, maar de statistieken schijnen als volgt te zijn:
-Beginhoogte 4700 m, eindhoogte 1100m
-Niet geasfalteerd langs stijle afgronden
-24 doden per jaar (autos en bussen die over de rand vallen) met als piek een bus met 100 man
-De vrachtwagen en bus wrakken kun je nog zien liggen
Als dat geen mooi tochtje wordt!!

´T plan hierna: rurrenabaque, sucre, potosi, uyuni en dan naar Chili We hebben niet al te veel tijd want de verkiezingen zijn hier op 18 dec en dan wil ik eigenlijk wel weg zijn hier aangezien het minst of geringste voldoende is om alles plat te leggen.