Mission Impossible 3: Towers of Pain! Starring Tom Cruisecontrol

Parque Nacional Torres del Paine, Chile

Missie: de W
Plaats: Torres del Paine
Vervoer: Benenwagen
Onderdak: Tent

Dag 1... 16 februari 2006. lokatie: Puerto natales
Target: Base las Torres
Geplande afstand: 14 KM

Op donderdag 16 februari vertrokken we om 7 uur ´s morgens voor onze meerdaagse trek door het nationale park Torres del Paine in Chili. We hadden een route uitgestippeld waarbij we ¨de W¨ zouden lopen.. Dit heet zo omdat de wandeling in de vorm van een W is, de drie staanders van de w loop je heen en terug en de horizontale ´onderkant´ leg je maar één keer af.

Aangezien we niet helemaal wisten wat we konden verwachten en het niet helemaal duidelijk zou zijn hoeveel kilometer we met volle bepakking zouden kunnen afleggen hadden we een vrij ambitieus plan opgesteld met voldoende ruimte voor improvisatie mocht dit nodig blijken! (dat heet een vooruitziende blik, maar daarover later meer. red). Het park staat bekend om zijn krachtige wind (soms windsnelheden tot 160 kmpu) en wisselvallig weer (4 seizoenen op een dag) dus enige voorzichtigheid is geboden.

Met onze rugzakken volgeladen, Chantal droeg de tent en de matjes, ik droeg de proviand en het kookstelletje om wederzijdse afhankelijkheid te creeeren (zodat niemand zou worden achtergelaten), zouden we gemiddeld zo´n 18 km per dag gaan lopen.
De W + een extra etappe naar de john gardner pas om vanaf daar de gletsjer extra goed te kunnen bewonderen + een wandeling op de gletsjer zelf. Zo zag onze uitgebreide W er van te voren uit.

Maar goed...

De eerste dag was ons doel het zien van de naamgever(s) van het park.. de Torres!
We lieten ons door de bus aan de oostkant van het park afzetten en vertrokken met een transfer naar het luxueuze hotel hosteria las torres, niet om daar te gaan slapen of een massage te gaan halen maar om vanaf daar onze wandeling aan te vangen. Rugzak opladen en lopen maar. We zouden gaan slapen in campamento Chileno, halverwege de wandeling naar de torres dus toen we daar na ongeveer 2 uur (5.5 KM), half weggewaaid, aankwamen hebben we snel onze tent opgezet en onzelf een lunch klaargemaakt. Vervolgens hebben we de resterende 4 kilometer naar de torres, bevrijd van onze rugzakken, getrotseerd. De eerste 3.5 km was een eitje maar daarna mocht je je bergbeklim diploma wel meenemen want dat ging via een hoop geklauter nog ffies 500 meter omhoog. Het uitzicht was het echter meer dan waard. Egaal grijs is nog altijd beter dan dicht bemist en dus konden we de torres in volle omvang bewonderen. De terugweg ging een stuk makkelijker en aangekomen bij ons tentje hebben we gedineerd (rijst met cashewnoten) en zijn we vroeg de koude slaapzakken ingedoken.

result: Gehaald
gerealiseerde afstand: 14 KM

Dag 2... 17 februari. lokatie: Refugio Chileno
Target: Campamento Ialiano
Afstand: 20 KM

Toen wij, tot onze schrik pas om half 10 in de ochtend en helaas half gebroken door de dunne matjes, wakker werden hebben we snel ontbeten en de tent ingepakt. Het plan was om deze dag naar campamento italiano te lopen, toch al gauw 20 km met gebruik making van een shortcut.. Echter, de shortcut bestond niet, dus werd de wandeling alweer een stukje verder dan gehoopt/gepland.

Toen we een rivier overstaken besloten we dat dit wel een mooi lunch plekje zou kunnen zijn en dus pakten we de proviand en het kokertje en bereiden onszelf een heerlijke pot kant en klare pasta.. heerlijk!

Een stel (ik denk chilenen) die we al een paar keer hadden ingehaald, en dan zij ons weer en dan wij weer enz, kwamen vlak na ons en vatten hetzelfde idee op. Helaas begon het toen net te miezeren en besloten we onze biezen te pakken.. De naast gelegen rivier staken we snel over maar onze vluchtige vrienden hadden wat meer moeite, zij koos steeds een steen waarmee ze zichzelf meer in de problemen bracht. Helden die wij zijn hebben we ze snel nog even van een gewisse dood (natte voeten) gered en zijn toen doorgelopen.

De rest van de middag bleef een beetje miezerig en toen we bij refugio cuernos (dus niet ons doel) aankwamen begon het echt te regenen.. Helaas moesten we onze missie daar afbreken aangezien we weinig zin hadden in nog 2 uur door de regen te modderen.

Snel de tent op gezet, eten gemaakt en slapen maar..

resultaat: Niet gehaald
gerealiseerde afstand: 16 KM

Dag 3... 18 februari; start: Refugio los Cuernos
Target: campamento Britannico
Afstand: 14 KM

Dag 3 begon redelijk mooi maar snachts was het erug koud geweest en dus trakteerden we onszelf op een, erg duur, onbijt in de refugio. Daarna hebben we snel onze tent en tassen gepakt en zijn richting Campamento Italiano gelopen.
Na een kleine 2 uur waren we daar en besloten we onze tent op te zetten en te lunchen zodat we gevoed en ontdaan van bagage de tweede streep van de W zouden kunnen lopen.
Toen we net 3 minuten aan het lopen waren kwamen we twee aussies tegen die we in de bus ontmoet hadden en die zeiden dat zij zo´n beetje het laatste streepje uitzicht hadden gehad en dat de wolken bezit hadden genomen van de ernstig mooie valle frances.
Wij - ach patagonia, 4 seizoenen op een dag, het klaart wel weer op - liepen stug door maar eenmaal aangekomen bij het eerste uitzichtpunt halverwege bleek de ravage.. Regen en geen zicht! Opgave dus. Snel teruglopen en proberen de zaak zoveel mogelijk droog te houden.

´S avonds was het echt verschrikkelijk koud en dus hebben we half vanuit de tent gekookt. Oogjes dicht en snaveltjes toe.. kop diep in de slaapzak en hopen dat je het een beetje warm houdt.

Result: Niet Gehaald
gerealiseerde afstand 11 KM

Dag 4... 19 februari. lokatie: Campamento Italiano
Target: Uitzichtpunt in valle frances en Refugio Grande Paine
Afstand: 13 KM

In de nacht was het zo verschrikkelijk koud geweest en was de ondergrond zo keihard geweest dat ik met alle liefde opstond om de tent uit te mogen. Een pannetje water uit de ijskoude rivier is zo gevuld en doet, na opwarmen uiteraard, uitstekend dienst als theewater.
Het was erg mooi weer en dus ondernamen we poging 2 voor de valle frances. Het was echt een andere wereld!
Bij het uitzichtpunt aangekomen keken we zo de hele vallei in en zagen enorme bergen om ons heen die we de dag er voor echt niet hebben kunnen ontwaren.
Wat ook erg leuk was is dat er vlakbij een enorme sneeuwhelling (gletsjer) lag die af en toe een stuk sneeuw naar beneden liet vallen met bijbehorend gedonder. In de tent hadden we in de nacht en de ochtend al enkele malen getuige mogen zijn van dit regenloze onweer maar toen we op het uitzichtpunt stonden konden we met eigen ogen zien dat het relatief kleine beetjes (je wilt er niet onder staan) sneeuw en ijs waren die voor dit geluidseffect zorgden.

De vraag was echter; gaan we door de vallei in, 1.5 uur heen en 1 uur terug, of geloven we het zo ook wel.. Wij geloofden het wel! Later die avond spraken we mensen die ook met ons op het uitzichtpunt stonden en die wisten ons te vertellen dat het verderop oin de vallei echt heel mooi was.. Oeps, Ach, Tsja we kopen wel een ansichtkaart!

Na het afbreken van de tent en het verorberen van onze lunch zijn we naar refugio Paine grande gelopen met heerlijk weer.. eindelijk even echt lekker warm weer om weer een beetje op te warmen. De tent hebben we op een mooie zachte plek op kunnen zetten en savonds hebben we heerlijk, alhoewel het behoorlijk afkoelde, geslapen.

Result: Gehaald
gerealiseerde afstand: 13 KM


Dag 5... 20 februari. Lokatie: Refugio Paine Grande
Target: Refugio Grey en trek op de gletsjer of naar uitzichtpunt bij los guardas
Afstand: 11 KM + gletsjertrek / 8 KM

Hoewel we er hier voor hadden kunnen kiezen om onze W missie af te breken en lekker terug te keren naar de bewoonde wereld met centrale verwarming en zachte bedden bikkelden wij gewoon verder de laatste streep van de W in.
Het doel was het 11 KM verderop gelegen refugio Grey kampeerterrein waar we onze tent zouden opzetten en dan of deelnemen aan een, nogal dure, gletsjertocht of doorlopen naar een uitzichtpunt 4 KM verder op om van boven af op de gletsjer neer te kunnen kijken.

Toen we na een aantal vervelende klimmetjes en afdalinkjes bij nog steeds op de zelfde hoogte (leg dan dat pad gewoon plat, ja!!) kamp aankwamen, liepen we bij de gletsjer touroperater binnen en er bleek nog plek te zijn. Ons middag programma had dus gestalte gekregen.
Aangezien het tijdens de wandeling erg koud was geweest kleden we ons extra warm aan voor de barre tocht die we zouden aan ondernemen maar omdat het erg mooi weer begon te worden pakten we ook maar de zonnebril en -brand mee.

Met een zodiac (rubberboot) voeren we tussen de ijsschotsen naar het opstappunt van de gletsjer. Eenmaal uit de boot kregen we onze crampons (ijzeren puntzolen die je onder je schoen bevestigt) aangemeten en kregen we een ijsbijl aangereikt.
Met een groep halfbejaarden en voordring-italianen begonnen we aan de tocht.

Je zou verwachten dat je op een gegeven moment ¨het ijs¨opstapt maar we liepen blijkbaar al een tijd op ijs verscholen onder een laagje zand en grind.
Na een paar minuutjes lopen stonden we dan echt op een witte/blauwe koude ondergrond en hadden we het gevoel in een andere wereld te zijn beland: Je bevindt je tussen bergen van ijs, rivieren van gesmolten ijs, watervallen die zich in de ijsdiepte storten en overal om je heen lag ijs ijs en ijs.

Op een gegeven moment mochten we de beker uit onze tas pakken om het meest pure (zonder mineralen oid) water ter wereld te drinken. Koud en weinig smaak aan luidde het oordeel maar we waren daar niet om het water te keuren.
De gletsjer is onderdeel van de campo de hielo sur. Samen met het iets noordelijker gelegen campo de hielo norte (hoe kan het ook anders) is dit de 2 na grootste zoetwater reserve ter wereld.

Op de gletsjer was het helemaal niet koud, volgens de gids is het op zonnige dagen op de gletsjer 2 keer zo warm als op het land vanwege de reflectie van het zonlicht. Ik geloof hem onmiddelijk want het was best aangenaam zolang je maar in het zonnetje bleef.

De ¨piece de resistence¨van de trip was het beklimmen van een vertikale ijswand van een meter of 10 met twee pikhouweel-achtige ijsbijlen in de hand en de crampons onder de voetjes.
Tuurlijk waren chantal en ik de besten maar ja wat wil je met bejaarden en italianen HHH
Ik vond het iig erg leuk om zo tegen een rechte wand op te ¨lopen¨.

Hoewel ik vooraf ernstige twijfels had of de waarde van de trip overeenkwam met de prijs (ong €100) ben ik achteraf van mening dat het dubbele misschien ook nog wel had gekund.. Het is zo´n vreemde ervaring om zo in een wereld van ijs te stappen en tegelijk zo mooi dat het af en toe wel een tekenfilm leek!

Result: Gehaald
gerealiseerde afstand: 11 KM + gletsjertocht

Dag 6... 21 februari: Refugio Grey
Target: Refugio Paine Grande (Boot en bus terug naar Puerto Natales)
Afstand: 11 KM

Barre koude is wat mij het meeste bijstaat van de afgelopen nacht en aangezien mijn tententolerantie tot de uiterste grens was opgrekt en de gasbrandertjegastronomie mij de neus uitkwam was wat mij betreft de kampeerkastijding compleet en werd het tijd om de comfortabele wereld, voorzien van verwarming en zachte bedden, weer op te zoeken.

Hoewel er nog even sprake was van een wandeling naar eerder genoemd uitzichtpunt 4 KM verder op waren we het er al snel overeens dat de gletsjer na gister geen mooier gedaante kon aannemen en dat elke verdere bezichtiging het effect teniet zou doen. We gingen terug naar het vorige kamp en zouden vanaf daar de boot vanaf 12:30 pakken welke ons bij de bus naar puerto natales zou brengen.

Aangezien we de dag ervoor ongeveer 3 uur en 15 minuten nodig hadden gehad, voor wat ons het eenvoudige deel leek, besloten we 4 uur uit te trekken voor de terugtocht.. Dus om half negen lopen! toch? Chantal besloot echter nog even een kopje koffie te drinken en toen ook nog even naar de wc te gaan waardoor we al meteen tien minuten achter op schema liepen.. Ik was vast besloten het kopje koffie in elk sinterklaasgedicht van de eerstkomende 10 jaar te gaan verwerken mochten we de boot missen op, laten we zeggen, een minuut of 10..
Zonder dat ik er iets over gezegd heb voelde chantal deze bui al hangen en liep ze alsof achterna gezeten werd door de duivel zelve terug naar het kamp.. In 2 en een half uur waren we weer terug! Hulde voor de duivel zou ik zeggen!

De boot lag er en de bus was er ook en dus stond niets onze terugkeer naar puerto natales in de weg.

Bij terugkeer in het dorp hebben we meteen de tent terug gebracht en heerlijk warm gegeten.
De ontmoeting met de lakens na een heerlijke warme douche was er een om niet snel te vergeten.. Ik ben geen echte kampeerder, het moge duidelijk zijn!

Result: Gehaald
gerealiseerde afstand: 11 KM

Slotpleidooi
We hebben in totaal zo´n 75 kilometer afgelegd en 5 nachten in een tentje geslapen.
De uitgebreide W is een standaard W (of zelfs nog een beetje minder) geworden.
Het is een verschrikkelijk mooi park om op deze manier te verkennen.
Ik zou het zo weer doen, over een maand of 6 of zo als ik ben vergeten hoe koud het was.
Oh ja de koude is natuurlijk relatief (ik denk dat het bij jullie kouder is) maar warm was het zeker niet.


En Hoe Nu Verder:

Zoals uit het verhaaltje van vorige keer al duidelijk is geworden zijn we de zuidelijke weg weer ingeslagen.. En hoe.. we bevinden ons inmiddels in Punta Arenas en dat ligt op ZB 53.08, in Nederland vindt je 53.08 ongeveer tussen Assen en Groningen stad maar dan Noorderbreedte.. (ergo we bevinden ons even ver van de evenaar als onze vrienden tussen assen en grun).
Je kunt dus wel stellen dat we inmiddels wel heel ver bij jullie vandaan zijn!

Hier vlakbij ligt het meest zuidelijke punt van Zuid Amerika waar je over land kunt komen: Cabo froward (nee, dat is geen typfout) Alles wat daaronder ligt is eiland of beter, zijn eilanden.

Het Argentijnse Ushuaia, door velen de zuidelijkste stad ter wereld genoemd (feitelijk klopt dat ook wel want het zuidelijker gelegen, chileense, puerto williams is geen stad.. duh!), ligt op een eiland dat door de straat van magelhaen wordt gescheiden van het vaste land. Magelhaen, Portugees maar varend onder de spaanse vlag ontdekte deze opening in 1520 waarmee ze behoorlijk wat tijd bespaarden ten opzichte van het ronden van kaap Hoorn, het meest zuidelijke puntje van het zuid amerikaanse continent.
Aangezien kaap Hoorn (het is in feite een groep eilanden gelegen onder nog meer eilanden) niet via land te bereiken is nemen wij genoegen met dit landelijke zuidelijkste puntje waar we nu zo´n beetje zijn.

We gaan nog wel naar Ushuaia maar dat is meer voor het bezoeken van Tierra del Fuego (vuurland).

Heeft ons bezoek aan Puna Arenas nog meer te betekenen dan alleen maar zuidelijk zijn? ja.. pinguins zien.. en veel ook! Vlakbij punta arenas is een kolonie te vinden van tussen de 120 en 150 duizend (je kunt ze wel vragen om stil te staan tijdens het tellen maar ze doen het toch niet en dus lopen de schattingen een beetje uiteen ) ¨magellanic penguins¨. T was erg grappig om zo ontzettend veel van die koddige beestjes bij elkaar te zien.. maar eerlijk gezegd was het geen 4 uur op de boot zitten waard..
Ach het is beter dan de dierentuin maar het effect is het zelfde! de pinguins worden bekeken door de mensen en de mensen worden bekeken door de pinguins. Maar goed het zijn leuke beesies en t was leuk om ze weer eens te zien, de heren in smoking!!

Verder is dit stuk aarde erg goed om je in de geschiedenis van de ontdekkingsreizen en reizigers te verdiepen.. dit onherbergzame stuk land heeft nogal wat voeten in aarde gehad om in kaart te brengen en uiteindelijk te bevolken. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat we voorlopig voornamelijk aan het niksen zijn dus enorme bespiegelingen over het historisch belang van dit gebied zal ik niet ophangen.


En nu is het mooi geweest met dit getyp, ons volgende bericht zal uit Ushuaia komen.

tot daar!

Van seniorentrips tot ijsblokjes...

Het is alweer een tijdje geleden dat we een levensteken de digitale ether in hebben geslingerd en dus is het hoog tijd voor een verhaaltje voor het slapen gaan.. Dit keer geen huurauto´s, ongelukken, lange wachttijden of ruzie met onwelwillende busmaatschappijmedewerkers.. Nee dit keer beperken wij ons tot de goed-nieuws-show die wij de afgelopen twee weken hebben mogen bijwonen!

We waren gebleven bij onze aankomst in Buenos aires waar we in blijde verwachting waren van een paar ouders (is weer eens wat anders..)

Voordat mijn ouders (want daar hebben we het over) aankwamen, zo hadden wij onszelf tot doel gesteld, moest alles geregeld zijn wat er nog geregeld moest worden voor onze trip. Woensdag 1 feb was een regeldag bij uitstek en dus namen wij het lijstje ter hand en gingen op zoek naar resultaten.
1. Ticket terug naar huis wijzigen. Aangezien wij vanuit buenos aires terug wilden vliegen ipv quito moesten we even bij iberia langs.. Van het reisburo mocht het namelijk niet maar je kunt het altijd nog even proberen bij de luchtvaartmaatschappij zelf, toch? Zij gingen het even navragen bij Iberia amsterdam en een dag later zouden we het antwoord ontvangen. Ergo, niet geregeld
2. Een ticket naar het zuiden; of heen naar Ushuaia en terug vanuit calafate of andersom.. Eerst naar LADE, ¨helaas in feb zitten we vol maar in maart kunnen we wel vanuit calafate terugvliegen, moet je zelf ff een ticket naar Ushuaia regelen bij een andere maatschappij¨ Helaas zat naar Ushuaia alles vol dus ook dat was een ´Niet geregeld´.
3. Een hotel voor als we zouden terugkeren in Buenos Aires na ons tripje naar Iguazu. De ouders moeten ook een beetje knap slapen natuurlijk. Helaas vanwege eerdere gebeurtenissen kwam het er niet van: Niet geregeld.

Deze dag was dus geen regeldag bij uitstek! gelukig hadden we de dag ervoor bij de VVV al honderdduizend folders gehaald over wat er allemaal te doen was in en om BA zodat we in ieder geval de folders nog konden lezen!

Donderdag 2 feb zouden wij rond half 10 bij het hotel staan waar mijn ouders zichzelf en ons een kamer hadden aangemeten zodat wij ook eens in een goed bed konden slapen (HH alsof wij het zo zwaar hebben gehad op ons tripje).
Toen wij daar aankwamen stonden ze net bij de balie en waren wij dus, om even in dezelfde metafoor te blijven hangen, ´bevallen´!
Na de nodige verhalen over en weer werd het tijd om onze regel dingen nog even af te ronden.. Naar Iberia en het ticket naar Iguazu een dag verlengen omdat we dan wat meer tijd zouden hebben om dit wonder de eer die het verdient te betonen.

Bij Iberia aangekomen was het antwoord even duidelijk als onduidelijk.
Nee het ticket mag niet gewijzigd worden maar het kan toch!
Euh, ja natuurlijk?? Tegen een kleine bijbetaling van 130 USD (vanwege een niet toegestane wijziging) stonden we ineens buiten met twee tickets Buenos Aires - Amsterdam voor 7 maart!! We zijn dus 8 maart thuis zonder dat we eerst helemaal naar quito moeten en hebben nog wat extra tijd gekregen ook!

Toen door naar LAN om het ticket te wijzigen voor de Iguazu.
De mevrouw achter de balie was niet zo blond als ze er niet uitzag want ze had al vrij gauw door dat wij geen argentijnen waren!! Ja dus?? wij hadden blijkbaar een ticket geboekt tegen een tarief dat alleen voor argentijnen was bestemd! Na een hele discussie over of het wel of niet duidelijk op de website was vermeld (probeer het zelf eens op WW.LAN.COM) hebben we uiteindelijk bijbetaal tot het buitelandertarief en hebben we de datum een dag kunnen verschuiven. Niet helemaal gegaan zoals gehoopt maar het eindresultaat was iig goed!

´s Middags hebben we met zijn vieren de stad een beetje bekeken en een beetje bedacht wat we de komende dagen zouden gaan doen. Ook zijn we nog even naar Plaza de Mayo gelopen waar al 25 jaar lang de ´dwaze moeders´ op donderdag samenkomen om de regering te vragen opheldering te geven over het lot van hun verdwenen kinderen.
Al 25 jaar lang dus... tot en met de donderdag ervoor, dat was de laatste keer dat ze daar samenkwamen! We hebben 25 jaar de tijd gehad om ze te zien lopen en wat doen wij.. Ja WIJ komen één week te laat!!!

Vrijdagochtend zijn we naar het San Martin plein gegaan om ons aan te melden voor een fietssightseeingtocht door Buenos Aires waarvoor je ¨niet hoeft te reserveren¨ (aldus de folder).. Helaas er waren niet voldoende fietsen, of we het smiddags nog een keer wilden proberen. Ja, da´s goed maar dan wel ff reserveren ajb.. Tijd voor plan B!
We zijn recoleta (de rijke wijk van BA) ingelopen om het graf van Evita (zo´n beetje argentinie´s meest geliefde en gehate persoon in één) te bezoeken op de begraafplaats van recoleta waar alleen de elite van BA begraven mocht worden.

Temidden van vele touristen vonden we het enig fatsoenlijk bijgehouden graf(beetje overdreven) welke van Evita bleek te zijn.. Zij was daar begraven in het graf van haar familie Duarte en dus niet samen met manlief Juan Peron!

Hierna zijn we doorgegaan naar het Evita museum om nu eens te horen wat er allemaal te vertellen valt.. Dankzij een uitstekende gids weten wij nu veel meer over haar leven, haar bijdrage aan argentinie, de reden dat ze of vurig gehaat wordt of hartstochtelijk geliefd is bij de bevolking... en van haar reizen na haar dood! zelfs toen ze (erg jong) was overleden kwam ze nog bij latere generaals over de vloer (in het militaire regime dat de Peron era opvolgde werd haar gebalsemde lichaam ontvoerd en misbruikt door generaals van de dictatuur) en heeft ze zelfs nog even in Italie ´gewoond´.
De moraal van het museum was.. Evita beschikte niet over diplomatieke gaven dus voor alle harten die ze voor zich won joeg ze er evenveel tegen zich in het harnas.. Vandaar de gevleugelde uitspraak: ¨You either love or hate Evita, there is no other option¨ Erg leerzaam en indrukwekkend allemaal!

Toen weer snel terug naar het plein om de fietstocht te beginnen!
Het was erg leuk om met de fiets door buenos aires te crossen en zo snel een hoop wijken en plekken te kunnen bezoeken terwijl je ook nog iets actiefs doet!
Via het oorlogsmonument voor de falkland oorlog (argentinie verklaarde engeland in 1984 de oorlog door deze eilanden te bezetten en werden er vervolgens door een ´not amused´ maggie thatcher weer even hard afgeslagen), welke ironisch genoeg tegenover het monument van de vriendschap met groot brittanie is geplaatst gingen we naar het opgeknapte havengedeelte (puerto madero) wat mij een beetje aan de opgeknapte IJ-haven gebieden in amsterdam deed denken om vervolgens door te fietsen naar een natuurreservaat gelegen aan de rand van BA.
Via La Boca, inclusief het stadion van Boca Juniors (maradona), en San telmo keerden we huiswaarts. Erg leuk om alles zo te zien vanaf een fietszadel!

Zaterdag 4 februari zijn we vroeg opgestaan om naar de luchthaven te gaan voor de vlucht naar Puerto Iguazu. Op de luchthaven namen we een taxi waarvan de chauffeur Carlos zich tot een heuse touroperator ontpopte..
Hij zou ons de komende drie dagen overal naar toe kunnen vervoeren en ons
op dinsdag ook weer veilig op de luchthaven afleveren.. Prima, doe maar!
Na de incheck in het hotel zijn we meteen naar de braziliaanse zijde van de watervallen gereden.. Hiervan zegt men dat je aan een middag genoeg hebt en dat je hiervandaan een mooi overzicht van de watervallen krijgt!

Zondag hebben we de argentijnse kant bezocht wat de hele dag in beslag neemt en waar je de overweldigende kracht van de watervallen ervaart omdat je er meer ´in´ zit, zeg maar!

Ik ga over deze watervallen niet heel veel zeggen, dat laten we de foto´s straks wel doen, anders dan:

-WOW.
-Ga er heen als je de kans hebt.
-En ga met een bootje onder de waterval.. dat is leuk.. errug leuk!

Maandag 6 feb hebben we ons door Carlos naar de vreemste mijnen die ik ooit gezien heb laten rijden.
Aan de oppervlakte ligt gesteente waar, als je er met een hamer op slaat, de binnenkant zich prijs geeft en bestaat uit glimmende kristallen/mineralen/gesteente waar vrouwen hebberig van worden.

Deze semi-edelstenen zoals ze worden genoemd liggen als het ware voor het oprapen.. alleen heet dat diefstal omdat ze toebehoren aan de eigenaar van het land! De eigenaar van het land bewerkt deze stenen en hangt ze aan kettingen, stopt ze in ringen of maakt er kikkers van die nederlandse toeristen dan kunnen kopen!! Hardstikke handig.. Dan hoef je niets te stelen en tevens hoef je geen verstand te hebben van stenen slijpen, je hoeft alleen maar een beetje geld mee te brengen !!

Dinsdag 7 feb zijn we met het vliegtuig terug naar BA gevlogen om vervolgens meteen de boot te nemen naar Montevideo in Uruguay. (Dichterbij nederland komen we niet qua tijd.. verschil met de nederlandse tijd: 3 uur)
Volgens de lonely planet was Uruguay vroeger het ´Zwitserland van zuid amerika´, maar hebben ze flinke klappen gehad toen begin 21ste eeuw de economie in argentie instortte.. Nou dat zouden wij nog wel eens zien, maar dat moest tot morgen wachten want na aankomst was er alleen nog tijd voor een hapje eten en toen was het al weer bedtijd..
De eerste indruk (het was al donker) had niets met zwitserland te maken in ieder geval.

De volgende ochtend gingen we ontbijten in een toko waar een man meteen duits tegen ons begon te praten, zijn ouders waren van duitse afkomst en waren afzonderlijk naar uruguay gekomen om een nieuw leven te starten, hijzelf was in uruguay geboren en sprak voor een uruguayanees nog best aardig duits. Gelukkig zijn mijn ouders beter in duits dan ik en dus konden zij het gesprek voeren.. Maar ja duits en niet zwitsers.. en daar waren we naar op zoek!

We hebben verder de dag besteed aan het rondlopen en vooral rondkijken door montevideo, een gratis museum bezocht en veel tijd gespendeerd aan veel en lekker eten in een heerlijk warm en zonnig weertje.

Uruguay heeft niets met zwitserland te maken en hoewel de verwijzing vooral gold voor de rol van bankstaat die ze innamen in zuid amerika is er van de ´vroegere´ rijkdom weinig over.
In ieder geval hebben ze wel 2 keer het WK voetbal gewonnen, waaronder de eerste editie ooit en daarom alleen al hebben ze bestaansrecht!
Ik vond Montevideo wel een prettige en relaxte stad maar zeker niet de mooiste stad die we gezien hebben. De mensen staan daarentegen erg hoog op de vriendelijksheidslijst!

Donderdag 9 feb zijn we met de bus naar colonia (uru) gegaan waar we ons een aantal eeuwen terug in de tijd waanden tussen de oude huizen en de wandelend op de met (portugeese) kinderkopjes belegde straatjes. Een erg fotogeniek en fijn plaatsje om een dagje rond te kijken en lekker rustig van het mooie weer te genieten. Veel mensen doen dit stadje aan als een dagtrip vanuit buenos aires en daarvoor is het inderdaad erg geschikt!

Vrijdag zijn we met de boot terug gegaan naar buenos aires waar we even laat aankwamen als dat we uit colonia waren vertrokken (uurtje tijdverschil doet wonderen) en hebben we de rest van de dag besteed aan La Boca (nog een keer, vonden we namelijk erg leuk) en aan een museum. ´s Avonds hadden we een tango-dinner show gereserveerd omdat we dit stukje buenos aires cultuur natuurlijk niet mochten laten liggen.

De dansers en danseressen tangooden er lustig op los en voor we het wisten was de show ten einde en mochten we aan de dis. Het was erg leuk om deze typische argentijnse dans in zo veel verschillende vormen opgevoerd te zien worden met zo veel enthousiasme.. Het is wel wat anders dan de vogeltjesdans!

Zaterdag hebben we genoten van het relaxte leven en verder eigenlijk alleen maar een beetje gewinkeld en souveniertjes gekocht die we ´s avonds in de koffer van de ouders konden stoppen die mee terug naar nederland ging.
Aan het bezoek van ´ons pap en mam´ was namelijk alweer een einde gekomen.
Met een hoop meer spul (van ons, waarvoor dank) dan ze gekomen waren hebben we ze rond 8 uur in de taxi naar de luchthaven gezet en uitgezwaaid..
Voor ons begon hierna de realiteit van ´ons reizen´ weer: We zijn meteen naar het internet cafe gelopen om een hostel in El Calafate te reserveren voor de volgende dag.

Zondag om 5:30 ging ons vliegtuig naar Rio Gallegos (naar el calafate ging er één 10 minuten later maar die zat vol) waarna we nog 5 uur met de bus naar el calafate moesten.
Helaas vloog het vliegtuig een beetje om.. via ushuaia, een stuk zuidelijker (he die vlucht zat ook vol?? maar naar rio gallegos via ushuaia kan wel???).
In rio gallegos aangekomen (na 6 uur of zo) moesten we dus nog een bus regelen, want we hadden geen bus gereserveerd (we leren het nooit) . Gelukkig konden we binnen het uur vertrekken en kwam alles helemaal goed.

In El Calafate aangekomen viel ons op dat:
1. alles schreeuwend duur was en;
2. het een verschrikkelijk fout en toeristisch dorpje is
Wat doen wij daar dan??

Nou ten eerste hebben we meteen een buskaartje het dorp uit geboekt voor twee dagen later!
en ten tweede hebben ze hier toevallig een hele grote gletsjer die je van heel dichtbij kan bekijken en die zo aardig is om af en toe onder donderend geraas een flink stuk ijs in het omliggende meer te gooien!
Deze gletsjer (de perito moreno gletsjer) beweegt met een snelheid van twee meter per dag naar beneden en botst daar tegen het land aan. Het ijsveld is groot genoeg om heel buenos aires te huisvesten en steekt 60 meter boven het water uit, dit om even een beeld te schetsen van de enorme omvang van dit ijsblokje. De brokken ijs die afbreken en in het watervallen geven je het gevoel dat er om je heen steeds geschoten wordt en soms valt een stuk dat zo groot is dat het lijkt alsof een gebouw vlakbij instort. Bizar en supermooi!

Dinsdag 14 februari zijn we met de bus naar puerto natales (weer in chili, 3e keer) gegaan om vanuit hier het park Torres del Paine te gaan bezoeken.. Hier kun je zeer uitgebreide wandelingen maken door, naar men zegt, een van de mooiste parken ter wereld.
Omdat we wel even een rustpauze verdiend hebben voordat we aan deze inspannende wandeling beginnen hebben we vandaag een stationaire dag ingelast waarin we dit log hebben bijgewerkt, proviand hebben ingeslagen en een tent hebben gehuurd daar we van plan zijn
een dag of 7 in het park te gaan camperen!
Een van de meest populaire wandelroutes in het park is ´de W´ en wij gaan daar een uitgebreide variant van lopen... Over een dag of 7 zijn we weer terug!

tot dan!