Een zonnig humeurtje toegewenst

Wij zijn een stel zanikkers!! Op één van de mooiste plaatsen op aarde (het chileense lake district) lopen wij te klagen dat ´t steeds regent, so what??
Het probleem is niet zo zeer dat je nat wordt, want dat went wel en onze inca trail ponchos worden tenminste ook nog een keer gebruikt nee, het probleem is dat het enorme, mooie, fantastische uitzicht je ontnomen wordt door al die wolken waaruit de regen nou eenmaal hoort te vallen (zou het regenen bij een strak blauwe heldere hemel dan hoorde je ons niet)! Een mooi voorbeeld van de invloed van het weer kunnen we jullie nu geven want.. HET ZONNETJE SCHIJNT.. En dat al de hele dag!!

Woensdag de 11de hebben wij, netjes zoals wij jullie beloofd hebben, de bus naar puerto varas gepakt. Na de aangegeven 3 uur kwamen wij op locatie aan (wederom niets defect of niemand aangereden). Hoewel we bij zwaar bewolkt weer vertrokken konden we onderweg wel van het landschap om ons heen genieten. Zoals inmiddels standaard werden we het laatste half uur van onze trip begeleid door slagregens zodat we errug hard hoopten op ijverige hostelmedewerkers die hun gasten vanaf het busstation recruteren en ze een gratis taxirit aanbieden omdat we niets hadden gereserveerd!

Helaas.. niemand, maar het stopte al snel met regenen zodat we de lonely planet tevoorschijn trokken en met enige scepsis (zie talca verhaal) een hostel uitzochten om naar toe te lopen: Casa Azul (blauw huis) en laat dat nou net geen leugen zijn waardoor het vrij makkelijk te vinden was.. we werden ietwat chagarijnig ontvangen en mochten voor 15000 (30 USD) onze intrek nemen in een tweepersoonskamer (lees twee bedden) zonder badkamer! aangezien we dat wat duur vonden en de vrouw te chagi besloten we, geheel tegen ons principe in, om verder te gaan kijken: we kregen nog het goede advies mee om dat vooral niet te doen daar het errug druk was en alles ongeveer even duur was.. Tuurlijk, dat hebben we nog niet eerder gehoord!!!
(¨alles wat wij aanraden is ongeveer even duur¨ ja hehe je gaat niet een heel goedkope concurent aanraden). Wij liepen dus ietwat geirriteerd richting het centrum om iets anders te zoeken. De eerste de beste plaatd die we inliepen was 15000 voor een dormroom, nee bedankt, en door naar de volgende! (ja ja je leest het goed we hebben echt een keer gezocht) De volgende bleek een deur verder te zijn en daar konden we in een ´matrimonial´ voor 12000 met uitzicht over het meer.. Tevreden legden wij onszelf te ruste.

Echter het uitzicht over het meer was wel aanwezig, de beloofde vulkaan aan het eind van het meer was in geen velden of wegen te bekennen! Het regende namelijk continu.. En als het regent dan blijft alleen de foute, houte, duits design kerk nog over!

De volgende ochtend was net zo bewolkt en nat als de dag ervoor dus moesten we maar een binnenprogramma bedenken. Dat kwam nog niet eens zo beroerd uit aangezien we een vrij uitgebreide wijziging van de plannen wilden gaan doorvoeren waarvoor we een aantal dingetjes moesten uitzoeken. Toen wij na vele uren uit het internetcafe opdoken scheen de zon en leefden we in een andere wereld.. De vulkaan bleek wel degelijk te bestaan!! De foto hier links is zo ongeveer wat wij vanuit de hotelkamer zien (lekker puh, casa azul HH) Meteen maar wat fotootjes gemaakt en hoopvol voor de volgende dag bedacht wat we zouden gaan doen mocht het weer zo blijven!

De kans was klein want ´morgen´ was vrijdag de 13e..
Geloof het of niet (ik heb het al een beetje weggegeven ben ik bang), wij werden getrakteerd op een strakblauwe lucht en een stralend zonnetje.

Wat een verschil kan een zonnetje maken.. niet alleen de wereld wordt er mooier van ook mijn humeur wordt er 100x beter van!! Na het ontbijt zijn we in de bus gestapt op weg naar het nationale park Vicente Perez Rosales waar je aan de voet van de vulkaan Osorno staat te kijken naar een groene rivier die zich vanuit een even groen meer over een aantal rotsen als waterval naar beneden werpt! In wat volgens mij het oudste nationale park van Chili (1926) is konden we genieten van heerlijk weer, fantastisch uitzicht, sneeuwwitte vulkaantoppen, watervallen en vreemd van kleur veranderend water! Super!!!

Gelukkig viel er nog wel wat te klagen: Tabanos.. enorm grote paardenvliegen die, naar het schijnt, zeer pijnlijk kunnen bijten! Alsof die dreiging alleen niet voldoende is besluiten ze met zijn 10tallen om je heen te blijven zoemen tot je helemaal gek van ze wordt! Ze schijnen alleen maar zo vervelend te zijn van 20 dec tot 20 januari.. dus hopelijk zijn we snel van ze af want ik kreeg een behoorlijk lamme arm van het constant meppen met een tak!!

Maar verder... Goed, de fotos spreken voor zich dus ik hou mijn mond verder maar.. Tot later!