De Grote Oceaan

We zijn weer herenigd met de groooooote oceaan.. Na Lima (toch al gauw eind oktober) hadden we deze blauwe vlakte, die ons op de galapagos zo gunstig gezind (lees stervenskoud) was, niet meer mogen ontwaren, maar inmiddels hebben we een stuk zuidelijker weer de mogelijkheid om ons te baden in deze plas water (niet dat we dat ook daadwerkelijk doen maar dat is een heel ander verhaal)!

Volgens mij waren wij de draad kwijtgeraakt zo rond tweede kerstdag 2005 in Mendoza!
Tijd om de draad weer op te pakken in Valdivia Chili. Hoe wij hier zijn terecht gekomen zal ik jullie in het volgende epistel uit den doeken doen!

Helemaal zonder slag of stoot ging het niet maar we hebben 27 december Mendoza achter ons weten te laten door een tour naar het hooggebergte te combineren met een busreis naar Santiago in chili (voor de geinteresseerden: Boek een altamontaña tour bij een willekeurig touragency in mendoza, vraag ze om je af te zetten in puente del inca rond een uur of 4. Koop een buskaartje in de busterminal van mendoza van mendoza (nee is niet dubbel, goed lezen) naar santiago en vraag of ze je om een uur of 5 op kunnen pikken in puente del inca. Je vertrekt om 7:30 en komt om een uur of 21:00 aan dus het is een lange dag maar je ziet wél wat!)

Wat hebben wij dan gezien op dit tripje?? Nou ten eerste de vallei/bergen waar "7 years in Tibet" is opgenomen (is dat niet in Tibet dan? nee, blijkbaar niet want anders hadden wij het niet gezien, zeker gezien we niet in tibet zijn, nou ja het lijkt me wel duidelijk zo!) Ten tweede hebben wij een skigebied (las penitentes) bezocht waar weinig tot geen sneeuw te vinden was maar dat komt omdat het hier zomer is natuurlijk. Het was wel erg grappig om aan de verkeerde kant van de wereld en in je korte broek in een skilift te zitten die je boven aan een hel-groene weide afzette om vervolgens neer te kunnen kijken op een fout skidorpje (a la fransen zeg maar) waarvan het skigevoel je volledig vergaat en dan die zelfde lift weer naar beneden te nemen omdat er geen skieen aan is op groen groen gras!

De reden dat dit tripje de welluidende naam "alta montaña" draagt heeft iets te maken met het feit dat je je te midden van hoge bergen begeeft maar meer nog omdat je de hoogste berg van het westelijk halfrond kan zien... De Aconcagua, met een goede 6962 meter toch nog altijd een kilometer lager dan de mount everest in de himalaya (ligt tibet daar niet ergens?? Ja, ik snap het ook niet, maar laat nou maar) . Best een bizarre gedachte want leg 6962 meter maar eens plat op de grond, da´s toch nog altijd meer dan een uur lopen!!
Maar goed, de Aconcague lag er mooi bij met zijn besneeuwde top (laatste kilometer), en vond het prima dat we wat kiekjes van hem/haar schoten!

De tocht ging verder naar een obscuur plaatsje waarvan het doel van het bezoek mij volledig is ontgaan maar volgens mij had de chauffeur/gids daar familie met een restaurant die hij wilde spekken.. prima! lekker gegeten (schnitzel, je zit toch in de bergen he!) en toen door naar Puente del inca! Ik heb niet zo goed opgelet maar wat ik er van begreep is dat er zich op volkomen natuurlijke wijze een limonite (spaans woord??) brug over een nogal snel stromende rivier gevormd heeft.. Om toch een beetje beschrijvend te blijven betekent dit dat een vies geel brok gesteente van een meter of 7 hoog zijn meerdere heeft moeten erkennen in het wassende water en er een opening van een meter of 3 hoog in heeft laten slijpen. Wat moeder natuur allemaal niet klaarspeelt...

Vervolgens mochten we wachten op de bus naar Santiago waar we door een ietwat dronken ogende man wel even in geholpen zouden worden! Toen we door de beste man in 4 verschillende bussen (met vier verschillende bestemmingen) werden gedwongen verloren we een beetje het vertrouwen in deze behulpzame burger (of zou hij misschien een fooi willen??). Toen de juiste bus ruim een uur te laat (dus volledig op schema) arriveerde gaf hij nagenoeg geen thuis en dus was het goed dat een andere kerel begon te bleren omdat we anders ook de bus wel hadden kunnen aanhouden, dus het was eigenlijk allemaal onzin! Onze dronkaard keek enigzins bedrukt toen wij in de bus verdwenen zonder een fooi achter te laten HAHAHA.

Meteen na onze instap konden we de bus weer uit omdat we bij de grens waren. Vlak hiervoor stond grappig genoeg een bordje ´Las malvinas son de Argentina´ (De falklands zijn van argentinie. benieuw wat ze daar in Engeland van vinden!) maar goed, omdat ze bij deze grens overgang (arg naar chili) nogal moelijk doen ging ook onze tas de bus weer uit en werden we besnuffeld door een getrainde snuffel labrador.. altijd fijn!

Na de grens reden we door de chileense variant van een skigebied: Portillo. En dat zag er al een stuk beter uit!! Steile hellingen en flinke hoeveelheden liften op een uur of twee van Santiago. Helaas is Chili zo duur dat goedkoop skieen er niet in zit.

De bus naar santiago deed precies wat hij moest doen en dus arriveerden we rond een uur of 21:30 in Santiago waar we geholpen door de lonely planet (en een recommendatie) naar een hotel togen welke vol bleek te zitten zodat we geholpen door dat hotel naar een ander hotel togen waar wel plaats was!! Normaal heb ik het niet zo op door het donker op zoek gaan naar een hotel maar hier voelde ik me verrassend veilig en het hostel was zo gevonden.

Santiago is een stad met ongeveer 5 miljoen inwoners en de hoofdstad van chili (17 miljoen inwoners, ongeveer 6500 km lang en maximaal 350 km breed)

28 December ontwaakten wij, zij het ietwat laat, in deze metropool, maar nog immer ruim op tijd voor een zelf in elkaar gedraaide city tour.. Het hoogtepunt (letterlijk) was het park cerro santa lucia, een op een heuvel gelegen schitterend aangelegd, park waar vandaan je een erg mooi uitzicht hebt over de stad en, op dagen dat smogdekbed van de stad wordt gematteklopt, de nabij gelegen besneeuwde toppen van de Andes kan zien. Laten wij nou net 2 heldere zonnige dagen hebben uitgezocht (het schijnt normaal zo smoggy te zijn dat je last van je ogen krijgt) zodat wij inderdaad van een schitterend uitzicht konden genieten! Verder hebben wij het (daar is ie weer, na peru hield het even op) Plaza de armas bezocht waar we door een of andere braziliaan werden uitgehoord over kaas, alsof het de normaalste zaak van de wereld was?? En verder enorme hoeveelheden winkels gezien, ook hier hebben we nog even gezocht naar een engelstalige reisgids van argentinie maar die was overal uitverkocht.. Yeah right, ze haten ze gewoon te veel om er reisgidsen van op voorraad te hebben!

Ook 29 december waren we nog in Santiago en dus volgde deel 2 van de city tour..
Langs de vergane glorie straat van santiago, via een sacre coeur lookalike op weg naar het regeringspaleis en door naar het museum van de precolumbiaanse kunst in Zuid Amerika. Santiago beviel mij wel, T was wel druk maar het voelde wel relaxed en het oogt allemaal wel geregeld zonder dat het overgeorganiseerd is!

Omdat wij oud en nieuw in ´de oud en nieuw stad´ van chili gingen vieren hadden we voor de 30ste en de daarop volgende nachten al een hotel gereserveerd in Valparaiso. Het is altijd even afwachten waar je terecht komt als je reserveert en helemaal als je een betaalbaar hok wilt op O&N aangezien ze in valparaiso in staat zijn om de prijs te verviervoudigen voor de 31ste!
Toen wij s middags met de bus aankwamen en aan een taxichauffeur vroegen of hij ons naar het hostel wilde brengen wist hij ons te vertellen dat de straat rete dichtbij was en dat we beter konden lopen.. Later bleek dat hij gewoon bang was dat zijn auto gestript ging worden want toen wij door de wijk liepen viel ons op dat er erg veel duistere garagebedrijfjes waren (in NL heb ik altijd geleerd dat als er veel garagebedrijfjes bij elkaar zitten dat dat niet heel veel goeds over de leefbaarheid van de wijk zegt) en dat we waarschijnlijk niet om aanwijzingen moesten vragen omdat we dan van de aardbodem zouden verdwijnen!

Eenmaal bij het hostel aangekomen (hang ff een bordje op jongens dat scheelt wanhopig aanbellen om te vragen of dit het juiste nummer is) bleek het een redelijke eenvoudig onderkomen te betreffen met een TL balk aan het plafond en een gedeelde badkamer die waarschijnlijk nooit meer schoon te krijgen is, hoewel ze het wel probeerden!
De mensen waren wel ontzettend aardig en we mochten internet gebruiken zoveel als we wilden en het fruit van de bomen uit de binnentuin rukken als we daar zin in hadden! Onze indruk was gered en de omliggende wijk vergeten!
´S avonds, rond de tijd dat wij net ons verkenningsrondje van valparaiso hadden gedaan (en de grote oceaan gedag hadden gezegd) , kwamen Sander en Bianca aan. Zij hadden afgesproken om wat met Mike (de nieuw-zeelander die wij vanaf quito steeds tegenkomen) te gaan drinken en dus zijn we s avonds nog een keer naar het centrum (20 minuten) gelopen om aan het bier te gaan, een mens moet toch een beetje inkomen voor de avond der avonden! Mijn indruk van Valparaiso, een haven stad van 270 duizend inwoners, was en is niet al te rooskleurig.. een beetje ruw aan de randjes en nog veel ruwer van binnen.. maar na ff wennen werd het al een stuk beter, hoewel, zoals gezegd, ik er niet al te snel zou gaan wonen! De plannen voor de volgende avond hebben we onder het genot van een biertje besproken en toen werd het tijd om het bed te bezoeken...

...Want 31 december was gearriveerd! Waarom waren wij nu in Valparaiso? Valparaiso organiseert elk jaar een enorm vuurwerk op de drie pieren en aangezien de stad in de vorm van een banaan (met het water aan de binnenkant) ligt kan iedereen het uitstekend zien! Verder worden hier de grootste nieuwjaarsfeesten georganiseerd. Zoals je je zult kunnen voorstelen zijn er vanwege deze redenen elk jaar rond de één miljoen mensen in Valparaiso, en dit jaar (en nu ik er over nadenk het volgende jaar ook) wij dus ook!

Gelukkig leven we in een tijdperk met internet en E-mail want zoals te doen gebruikelijk veranderden de plannen op het allerlaatste moment, in ons voordeel dit keer, want het feest waar mike en friends naar toe gingen was niet het geplande feest maar een feest vlak bij ons!!
Wij dus kaartjes gekocht, vervolgens een hotdog naar binnen gewerkt en met blikjes bier de pier op om te wachten op het vuurwerk!

Om 12 uur gebeurden er een hoop vreemde dingen:
Ten eerste werd het straatlicht gedoofd?
Ten tweede werd het allergrootste vuurwerk dat ik ooit gezien heb afgestoken (dus daar gaan de chileense belastingcenten heen).
Ten derde wenste niemand elkaar gelukkig nieuwjaar totdat het vuurwerk was afgelopen (half één, toen de straatverlichting weer aanging) !

Maar ff terug naar punt 2, WAUW!!! Bizar, de ene superpijl na de andere ging de lucht in en dat op drie plekken tegelijk (verspreid over een kilometer of 5) zodat de hele hemel verlicht was in allerlei kleuren!! We hebben wat filmpjes gemaakt maar die geven nog geen 5% aan van de enorme verkwisting.. euh het vuurwerkspektakel!

Toen wij, tja ´s lands eer ´s lands wijs, elkaar om half één gelukkig nieuwjaar hadden gewenst werd het tijd om ons in het feestgedruis te gaan mengen! T was verre van de beste muziek allertijden, t was verre van de beste locatie allertijden en t was verre van de beste drank allertijden. Maar.. ´t was beregezellig en Chantal heeft de chilenen nog een truukje geleerd waarvan ze het bestaan niet kenden, ik mag echter niet vertellen wat dat truukje is Toen we om half zes thuis aankwamen waren we het er wel over eens dat het 2006 was geworden!

Toen wij den eersten dag in januari des jaares 2006 ´s middags rond een uur of 3 aanvingen (er was nog ontbijt HAHA, nou ja t was ook een bed & breakfast) onstond al snel het plan om naar viña del mar te gaan om te kijken hoe chilenen hun nieuwjaars duik beleven.. nou als volgt: met zijn duizenden op kleine stukjes strand, vechtend voor een vierkante meter! Wij hebben onszelf enkele vierkante meters terras aangemeten waar we hebben gegeten en gedronken tot ook 1 januari bijna voorbij was! Het contrast tussen Valparaiso en het 9 km verder gelegen Viña del mar kan volgens mij niet groter. Dit leek meer op een rijk beach resort. Overigens moet ik nog wel even kwijt dat ik volgens mij voor het eerst van mijn leven in een Lada heb gezeten (een Lada 1500 om precies te zijn), het zat nog best goed ook en het reed, alhoewel de bus terug een stuk sneller was maar dat kwam omdat de buschauffeur moordneigingen had!
Nadat Sander nog een kleine kat gered heeft van een gewisse.. nou ja, toch zeker een sprong, kropen we in ons bedje klaar voor de vroege, vroege bus naar Talca! Tijd om weer verder te reizen!

2 januari begon voor zevenen, auw, omdat de bus om 10 voor half acht vertrok naar Talca! Vanwege de nieuwjaarsdrukte hebben we deze bus maar aanpakt omdat we toch naar talca moesten... "waarom in godesnaam naar talca??" vroegen de chilenen zich (en jullie je vast ook) af?? Nou, ter hoogte van Talca hebben ze een national park waar het water zichzelf zeven kopjesvormige bassins heeft aangemeten op zijn of haar weg naar beneden.. dit park heet dan ook de "siete tazas".. En dat laten wij ons natuurlijk geen twee keer vertellen! Belangrijker echter was de aanwezigheid van een bergpas over de andes naar argentinie die ons naar malague zou gaan brengen!

Talca bleek een vergissing...

Ten eerste ging de bus kapot, van de 7 wielbouten op het rechterachterwiel waren er nog 4 over, hoewel een daarvan al behoorlijk verroest was (deze was dus al langer afgebroken) besloot de chauf dat het nu onverantwoord werd.. dus stonden we op een parkeerplaats langs de snelweg ruim een uur te wachten op een beter exemplaar!!

Met meer dan anderhalf uur vertraging kwamen we in talca aan waar we op zoek gingen naar de enige bus die de grensoversteek zou moeten maken, deze konden we niet vinden (en de chilenen in deze regio kon ik echt niet verstaan dus de drie pogingen om het te vragen bleken vruchteloos) , maar ja dat vragen we later wel als we in het hostel zijn!

Ten derde en als vervolg op bovenstaande gingen we dus op zoek naar een mooi hostel "gelegen in de buitenwijken van talca voor ong 30 USD per kamer (past nog net in het budget)" volgens de lonely planet.
De taxichauffeur (de kofferbak werd opengeslagen omdat het normale mechanisme het had begeven (een jaar of 10 geleden), tot zover de lofuitingen op het chileense wagenpark HH ) wist niet waar hij heen moest en heeft het vier keer gevraagd aan diverse mensen.
De city tour hadden we dus al in de pocket!!
Toen we eindelijk, na een klein uur, aankwamen bij het hostel bleek het niet alleen mooi en errug in de buitenwijken (in nederland heet dat een andere provincie) te liggen maar ook de prijs bleek te kloppen.. maar dan wel per persoon!! Wij hebben onze intrek genomen in verreweg de duurste accomodatie (galapagos uitgesloten) van onze reis omdat die enorme rit met de taxi terug ons ook niet echt een goed plan leek!

Het moet gezegd.. het zwembad was errug lekker en onze nieuwjaarsduik was ongetwijfeld een stuk comfortabeler dan de nederlandse variant. De wijn was fantastisch, evenals het eten en de locatie!!

De hoteleigenaar, een oostenrijker, wist alles te vertellen over de activiteiten in de regio en kon ons ook vertellen hoe wij naar argentinie gingen komen: NIET! Hoewel het hartje zomer is, lag de pas bedekt onder 7 meter sneeuw en ze wisten nog niet of en, zo ja, wanneer ze dit zouden gaan opruimen.. We hadden een drietal opties: hier wachten tot ze het hadden opgeruimd (tegen 60 USD per nacht, beetje veel). Terug gaan naar Santiago en daar oversteken (naar malargue zou dat ongeveer 20 uur reizen betekenen). Door naar het zuiden reizen via Chili en the lake district aan die kant bekijken (één pot nat, alleen duurder)! De vrouw van het hotel wist ons te melden dat malargue weliswaar een supergoed activiteitencentrum is maar dat het geen 20 uur reizen waard is...
Nou laten we in de tussentijd maar doen waarvoor we gekomen zijn: de 7 kopjes waterval! Dat kan alleen per taxi en dat kost 90 USD per taxi! Aangezien we niemand deelgenoot konden maken moesten wij voor de volledige kosten opdraaien! Dus ook niet.. zo mooi waren ze nou ook weer niet en ik heb tenminste foto´s gezien HH.

DUS... Ons programma van de volgende dag zou bestaan uit een mountainbike tochtje! Het bleek echter onmogelijk om twee fatsoenlijke fietsen te pakken te krijgen dus ook dat ging niet door!
Alternatiefje.. We hebben onze schoenen aangetrokken om naar de lokale buscentrale te lopen (2km) vanwaar we naar het centrum van talca konden en naar de busterminal voor een kaartje naar pucon, een plaats in het chileense lakedistrict. Eenmaal in de bus duurde en duurde het maar en pas toen we echt ergens in de buitenwijken van talca arriveerden begon het ons te dagen dat we terminal voorbij waren gereden! Met een beetje hulp van de chauf in de goede bus gestapt, en dit keer wel bij de terminal uitgestapt! Kaartje gekocht, pizza gegeten, winkels gezien (hoera voor de siesta... alleen de etalages) en toen weer terug met de bus.. Er waren drie trajecten A, B en C.. Alleen hadden wij geen flauw idee welke, ik wist nog wel welke richting ongeveer we op moesten maar de eerste chauffeur die ik het vroeg zei: "NEE" De tweede wist ons te vertellen dat we lijn A moesten hebben en dat we een blok verder op moesten gaan staan! Daar aangekomen stapten we in de A bus bij chauffeur 1 (de ¨NEE¨ chauffeur). Hij zal wel hebben zitten slapen want het was wel degelijk de bus die we nodig hadden. Kan het niet aan mijn spaans gelegen hebben?? nee hij sliep! want.. toen we er bijna waren reed de hork met een gangetje van 35 frontaal op een taxi.. (die waarschijnlijk ook 35 reed).
Ik had het niet eens door en dacht dat we een steen geraakt hadden of zo maar Chantal had het gezien en riep verontwaardigd.. "NEE HET WAS EEN TAXI.." Tuurlijk!! een taxi dat voel je wel, echt niet! Euhm.. t was dus wel een taxi! Volledig aan gort gereden en door de klap 7 meter teruggestuiterd.. de chaufeur van de taxi had pijn aan zijn borstkas en hand maar onze chauffeur en wij hadden niets (ik ga ook een bus kopen.. da´s echt veilig) ..
We zijn maar verder gaan lopen!

Ik geloof dat we bolivia een excuus schuldig zijn! De bussen daar hebben de reputatie dat ze met tape aan elkaar hangen en alles en iedereen aanrijden, maar we hebben daar minder problemen gehad dan hier in Chili!!

Vroeg in de middag van 4 jan zijn we Talca ontvlucht in een bus, naar pucon, die niemand aanreed en ook niet stukging, hulde!!
´S avonds kwamen we in de regen aan en werden we door Rodrigo, die op het busstation mensen ronselde, zijn hospedaje ingeluld! Aangezien in de regen zoeken niet in mijn top 1000 favoriete dingen staat namen we een kijkje.. We hadden samen met drie anderen (2 canadezen en een engelsman) een huis met woonkamer, keuken en twee badkamers tot onze beschikking!
Heerlijk.. zelf koken en lekker een beetje ´thuis´ zijn!

De volgende dag (donderdag) regende het nog maar na een laat ontbijt/lunch hebben we onszelf aan het eind van de middag een droge periode weten te scoren en zijn we pucon gaan bekijken! Een oostenrijks ski dorp komt volgens mij nog het meest in de buurt maar dan gelegen aan een mooi meer met uitzicht op één van de actiefste vulkanen van zuid amerika!

Dat onze reisplanningvoorspoed nog niet volledig was teruggekeerd bleek vrijdag 6 januari toen we op zoek gingen naar een kaartje om naar San martin de los andes (argentinie te gaan). Dinsdag de eerste bus! Nou dan niet, we blijven wel in chili! Daar zijn ze hier wel goed in.. als je eenmaal binnen bent laten ze je niet makkelijk gaan (zie het San Pedro de atacama verhaal).

Voor zaterdag 7 januari hadden we besloten om naar het parque national Huerquehue te gaan!
In dit park kan je een 5 uur durende wandeling maken door de bossen, langs 4 meren en 2 watervallen! Inderdaad een erg mooie wandeling waarbij we elke boom die we zagen tot monkeypuzzletree hebben bestempeld omdat die hier zouden zijn! Gelukkig zaten wij net voor de regen achter de koffie maar vele medewandelaars keerden zeiknat terug voor de 1 uur durende bisrit terug naar pucon.. Het geluktij begint te keren!

´S avonds vroegen we rodrigo wat hij dacht dat het weer zou gaan doen de volgende dagen
want we wilden toch wel erg graag de volkaan (Villarica) beklimmen maar dat kan alleen bij goed weer! Hij sprak met de eigenaar van het touragency en wist ons te melden dat wij om een uur of 7 smorgens zouden horen of het door kon gaan of niet! Het ging helaas niet door en dus hebben we zondag onze tassen gepakt en zijn in de bus naar Valdivia gestapt.. Deze ging ook niet stuk, zou het dan toch pech zijn geweest??

In Valdivia regende het.. alweer! In onze gehele trip hebben we nog niet zoveel regen gehad (het is voor jullie ook wel eens leuk om te weten dat wij in 4 maanden tijd ongeveer 9 dagen regen hebben gehad HAHAHA!) De verklaring ligt, volgens mij, in het volgende: Valdivia is eigenlijk een grote duitse kolonie die eventjes (rond 1643) in nederlandse handen (jaja het kan ook andersom) is geweest voordat onze koppen werden ingeslagen door de mapuche indianen! Men zegt dat valdivia, en het natuurschoon er omheen, het beste per boot te bekijken is. 9 januari hebben wij aldus op een boot doorgebracht! Aardig tochtje maar weinig noemenswaardig!

Ook vandaag (de 10e) zijn we nog in Valdivia waar we het park hebben bezocht en ons hebben verbaasd over de duits uitziende huizen met golfplaten dak en dunne wandjes. Morgen gaan we naar Puerto Varas.