Het einde van de wereld maakt een einde aan de reis.

Lang heb ik na moeten denken of ik een vlammend betoog af zal steken omtrent de leugen die de argentijnen bereid zijn te verkondigen om een paar toeristen naar één of andere uithoek van hun land te lokken, maar de goede zorgen waarmee ze ons keer op keer hebben omringd en de uiterst vriendelijke mensen die wij keer op keer hebben mogen ontmoeten alhier hebben mij doen besluiten mijn klacht enigzins af te zwakken en mij te beperken tot slechts een aantal regels ¨ongenoegen¨!

Zoals ik eerder meldde zou ons volgende bericht uit ushuaia komen en ook dat blijkt nu een leugen te zijn (zij zijn begonnen), we zijn inmiddels wederom in buenos aires aangekomen, waarvoor excuses.. maar daar gaat het nu niet om!

Waar gaat het dan wel om.. nou hierom:
De argentijnen hebben ergens een stuk land -tierra del fuego-, dat, toegegeven, erg zuidelijk ligt. Echter de benaming ¨het einde van de wereld¨ (fin del mundo) welke ze hier zo graag bezigen kan als niets anders bestempeld worden dan als een klinkklare leugen!
Zoals eerder door Galileo (met behulp van berekeningen en de sterrenhemel) werd aangetoond (als ik mij niet vergis heeft de beste man voor deze beweringen nog in de gevangenis gezeten ook) en later door columbus (in italie en portugal geloofden ze hem ook niet dus moest spanje de hele trip financieren) door, ironisch genoeg, NIET van de aarde af te donderen met zijn vloot, is de aarde ROND.. een BOL! voor diegenen die moeilijkheden hebben met het concept ¨rond¨.. zoek ergens thuis, bij de buren of in het opberghok van een voetbalvereniging een voetbal... Dat is dus rond (mits goed opgepompt en niet bezeten door veel te dikke kinderen in welk geval het een ei wordt maar daar gaat het nu niet om)!
De vorm van de aarde toont schrikbarend veel overeenkomst met de vorm van deze zojuist achterhaalde voetbal.
Nu, met behulp van diezelfde bal, wijs mij eens het einde aan? nou?? dat lukt dus niet he!
Nee want een bol, of een cirkel, heeft noch een begin noch een eind.

Toch vonden de argentijnen het nodig om dit stukje land te bestempelen als het einde van de wereld, en niet één keer, nee wel honderd keer!

Dus.. ik ben blij dat ik dit ff kwijt kon.

Ter verdediging van de argentijnen wil ik nog wel even opvoeren dat kaap hoorn (het feitelijke einde van zuid amerika) slecht 150 kilometer zuidelijker ligt en dat de zuidpool middels de toegestoken arm van het antarctisch schiereiland op minder dan 1000 kilometer ligt (ff doordrukken met de nachtbus zou je zeggen) de echte zuidpool, zeg maar het puntje waar de aarde op steunt, is echter nog altijd een dikke 3000 km verderop.


Een bord waarop dit ¨einde van de wereld¨ook nog eens fijntjes vermeld is staat aan het einde van RN3, een weg die zich vanaf buenos aires helemaal een weg naar het zuiden baant. Men noemt dit het einde van de panamerican highway -een weg die Alaska met tierra del fuego verbindt (volgens alle wegenkaarten die ik heb gezien eindigt de panamericana in chili op het schiereiland chiloe maar goed daar wil ik vanaf wezen)- waarmee de volhardende chauffeur een goede 18000 kilometer heeft gereden.

Zoals als al vaker opgemerkt.. we waren hier wel echt heeeeeel ver weg van jullie vandaan maar toch ook weer zoooo dichtbij want vanaf dit punt wordt onze reis huiswaarts in record-tempo afgelegd.


Goed, tijd om weer terug te keren naar de dagelijkse realiteit van ons tripje.

De laatste keer dat we iets van ons lieten horen was vanuit Punta Arenas waar we de dag voor vertrek nog een museum (salesiano) bezochten over de geschiedenis van dit gebied, maar waar ze ook, wat mij betreft het klapstuk van de tentoonstelling, een hele hoop - slecht - opgezette dieren hadden.. Ik ben blij dat we nu ook eens van heel dichtbij een (dode gelukkig) andean condor hebben mogen bewonderen en tevens dat ik nu weet dat een keizers pinguin 1 meter 20 kan worden en daarbij een kilo of 45 weegt.

Over die condor was ik nog vergeten te vermelden dat we tijdens onze trek in torres del paine op een gegeven moment omcirkeld waren door een grote groep andean condors die met hun spanwijdte van 3 meter toch wel erg grote gieren zijn.. nou was ik mij er ook wel van bewust dat als je door gierachtigen wordt omcirkeld dat niet echt een goed teken is maar de gedachte die op dat moment overheerste was: ¨Waarom zijn we in de colca canyon (peru) in godsnaam om 4 uur opgestaan om die beesten van veel verderaf te bekijken terwijl ze zometeen mijn muts van mijn kop af komen trekken!!¨ Maar dat terzijde.

Op Zondag zijn we de bus in gestapt voor onze laatste (de reis staat met nog maar een paar dagen op de teller een beetje in het teken van ¨de laatste dit¨ en ¨de laatste dat¨ )
lange busrit; 12 uur naar Ushuaia. Ushuaia is gelegen op de argentijnse helft van het eerder genoemde eiland Gran Isla Tierra del Fuego. De andere helft van het eiland is in chileense handen.

Waarom heet Tierra del fuego, in NL beter bekend als vuurland, eigenlijk vuurland? nou, toen magelhaen (de ontdekker van de straat van magelhaen) de straat van magelhean aan het ontdekken was zagen zij aan land overal vuren branden (die naar later bleek door de oorspronkelijke bewoners waren aangestoken) maar konden ze geen levende ziel ontwaren.. ergo de naam ¨tierra de los fuegos / land van de vuren¨.

Na een uur of 8 kwamen we bij de argentijnse grens en mochten we voor de 4e en laatste keer de argentijnse stempel ophalen (1. chili > argentinie, 2. chili > argentinie, 3. uruguay > argentinie, 4. chili > argentinie). Nog eens 4 uurtjes later kwamen we (voor de tweede keer, hoewel we de eerste keer alleen een tussenlanding maakte en niet uit mochten stappen) in Ushuaia aan.

Gelukkig stonden er bij de bus een aantal hostelproppers te wachten die ons een wel een nachtje of wat van een bed wilden voorzien.. we gingen in op het bod van Hernan omdat chantal hem wel aardig vond (tsja dat zijn ook zo van de motieven die bij ons vaker de voorkeur voor een hostel hebben bepaald) en er verder weinig keus was daar alle internet reserveringen die we geprobeerd hadden te maken geen reactie hebben (nu nog steeds niet) opgeleverd.

Slechts 4 blokken van de centrale straat bevond zich hostel Aonikenk waar we de grootste kamer uitzochten welke we na vrij genant verlopen onderhandelingen de onze mochten noemen gedurende 5 nachten. De 4 blokken moesten wel steil heuvel-op afgelegd worden maar dat is goed voor de conditie en het uitzicht, na deze klim, vanuit de keuken was, zoals beloofd, spectaculair. De volledige baai met de omringende bergen, de laatste stuiptrekkingen van de andes, openbaarden zich vanaf de ontbijt/koffiestoel.

De volgende dag hebben we zo verschrikkelijk uitgeslapen dat we het ontbijt gemist hebben en
we op ons dooie gemakkie ushuaia konden verkennen na genoten te hebben van twee heerlijke tosties (want naast biefstukkenbakkers zijn ze hier ook tostiekoningen). We hebben bij de diverse touroperaters eens gekeken wat we allemaal konden doen in de omgeving en ons plan getrokken.
Want wat doe je als je de hete adem van het einde in je nek voelt branden.. dan ga je net als de spreekwoordelijke kat in het nauw rare sprongen maken zoals:
-De teugels van paard vast houden maar die vervolgens toch zijn eigen gang gaat (hè chantal)
-Op een mountainbike door de modder raggen
-In een kayak over omgevallen en verdronken bomen glijden
en natuurlijk musea bezoeken (en dan te bedenken dat ik in amsterdam misschien 4 musea bezocht heb in mijn ganse leven HHH)

Dinsdag 28 februari hebben we 2 uur lang op een paard over een stuk tierra del fuego gereden.
Chantal kreeg een (soort zoekt soort) nogal eigenzinnig paard en ik (soort zoekt soort) de goedmoedigheid zelve (HHH). De mijne liep het liefst met haar neus in de kont van de voorganger (tsja soort zoekt soort) wat betekende dat ik nauwelijks of geen invloed had op de acties van het beest en chantal had er eentje die had besloten dat het gebrek aan commando´s van boven af betekende dat zij; 1 kon eten waar en wanneer haar dat uitkwam; 2 ook wel een andere weg kon nemen wanneer die zich aandiende en 3 haar eigen tempo mocht bepalen welke, zoals te verwachten viel, lager lag dan die van de rest.
En daarbij kwam dat chantal zich ook nog even over de eerste vrees voor het paard heen moest zetten.. al met al een gouden combinatie!

Ik vond het in ieder geval erg leuk om het landschap vanaf de rug van een paard te mogen aanschouwen en ben blij dat we deze actie nog even hebben uitgehaald.

´S middags zijn we naar het museo fin del mundo (gaan we weer) gegaan waar we een aantal brokstukken van aangespoelde schepen konden bekijken en een beetje een begrip konden kweken voor de oorsprong van Ushuaia (t is allemaal begonnen als een gevangeniskolonie).

Woensdag 1 maart werden we smorgens opgehaald om lekker een stukje te gaan mountainbiken door de modderpaden van tierra del fuego (zeg maar fietsen aan het einde van de wereld)..
Onze gids hield wel van een stevig tempo qua spreken en dus konden we heel fijn ongeveer de helft volgen van wat ons werd toegeroepen. Onderweg kwamen we behalve modder ook nog een paar beverburchten tegen, de beste beesten zelf hielden zich echter muisstil waardoor we een levende bever niet aan ons lijstje van gespotte (en vaak ook bespotte) dieren mochten toevoegen.
Het pad bevatte een aantal fijne klimmetjes en, nog leuker, fijne afdalinkjes waar je met samengeknepen remmen, billen en ogen vanaf moest zien te glibberen. Het geheel rondden we af door nog even een stukje door een meertje fietsen (ik hield droge schoenen en de gids niet.. hulde voor mij.. dank u!) Hierna was het tijd voor de barbecue.. met een simpel vuurtje en een aangereden kalf kunnen die argentijnen wonderen verrichten! heerlijk gegeten.

Het middag programma bestond uit kayakken over een spiegelglad meer waarin zich veel forellen schuilhouden. Na een uitgebreide competitie ver gooien met stenen, het meeste kaatsen met stenen, raak de boei met stenen werd het dan tijd om ons in alle rust over het meer voort te bewegen. Lekker rustgevend zo een uurtje of anderhalf hiawata gespeeld en toen was het feest alweer voorbij.

Donderdag 2 maart was onze laatste dag in Ushuaia en dus moesten we nog maar even een museumpje toevoegen aan de lijst, het werd museo presidio / maritimo.
In dit voormalig gevangenisgebouw hadden ze, heel verassend, een gevangenis museum opgericht.. hoewel het leuk was om de verhalen te lezen over hoe het er aan toeging was het meest indrukwekkende toch wel de in origineel staat gebleven gang waar je even doorheen kon lopen, maar gelukkig slechts even.. ik moet er niet aan denken om daar ook maar één dag te moeten verblijven.

Het maritieme aspect kwam naar voren in een andere vleugel waar ze van alle belangrijke schepen, die in de historie van dit deel van de aarde een rol hadden gespeeld, een schaalmodel hadden geplaatst.. inclusief de hollandse eendracht die zeilend vanuit de stad Hoorn Kaap hoorn heeft ontdekt en benoemd.

Verder zijn we deze dag nog eventjes in een gebouw geweest waar ze een antarctica expositie toonden (overigens hadden we voor ´slechts´ 2500 USD zo een dag of 9 naar antarctica gekund met een last minute). Errug mooie foto´s van een plaats waar het slecht toeven is.

Bij terugkeer hebben we onze tas gepakt en hebben we nog even een plaatje van ons Hernan geschoten met de belofte dat we deze op ons blog zouden zetten, hij had ons namelijk zijn foto op het blog van twee andere kaaskoppen laten zien en gevraagd of we het bijgeschreven stukje tekst konden vertalen voor hem aangezien zijn nederlands niet al te best was wat redelijk te begrijpen is voor een argentijn.
Zij vonden hem blijkbaar net zo aardig als wij want het was een en al vriendelijkheid..

Vrijdag zijn we vanaf ushuaia terug naar buenos aires gevlogen om onze laatste paar dagen in deze superstad door te brengen.. We hebben onze intrek genomen in hotel victoria in san telmo terwijl het stortregende (dat is niet zoals we het hadden achtergelaten!!) en gewacht op mooier weer.. wat dan ook prompt arriveerde.

Zaterdag 4 maart weer zo´n heerlijke luie dag die je als reiziger op dit deel van de wereld zo vaak mag genieten. Nu het nog kan doen we het lekker rustig aan en dus zijn we alleen naar de kapper geweest en verder hebben we bar weinig uitgevoerd!
Later zijn we op zoek gegaan naar een kroeg om ff wat te drinken maar zo rond 7en is alles hier gewoon potdicht! Toen we iets vonden wat open was hebben we maar meteen wat gegeten, Binnen zat een duitser die we in potosi en coyhaique ook al hadden ontmoet en met hem zijn we nog even naar een openluchttangomuziekconcert geweest waar de bevolking van BA spontaan bij begon te dansen.. erg grappig allemaal.

zondag 5 maart hebben we de zondagsmarkt met antieke rotzooi bezocht op het plaza dorrego in de wijk san telmo en nadat we de champs elysee van BA hadden ontdekt hebben we nog een of andere rotzooimarkt in recoleta bezocht waarna we rustig en op zijn argentijns door de parken van palermo hebben geflaneerd (gestrompeld na uren van saaie marktbezoeken komt meer in de buurt).

maandag 6 maart.. dit verhaal ff afmaken.. laatste dingetjes kopen.. vanavond nog even met ivo en tessa (bolivia) wat drinken en eten kortom afronden want.. aanstaande dinsdag -ja dat is op het moment van schijven nog 1 dag verwijderd WAT MORGEN AL????- krijgen wij voor den laatsten mael een Argentijnse exit stempel (ook de 4e) in ons paspoort en is ons avontuur alhier ten einde..

Woensdag 8 maart rond een uur of 11 in de ochtend zullen we via madrid op schiphol arriveren met IB3254 en zijn we weer gewoon 2 werkeloze nederlanders die hun ziektekostenverzekering nog moeten regelen!
Ik ga ervan uit dat jullie voor ons een zonnetje en een graad of 25 regelen om de klap enigzins te verzachten!

Hasta pronto

p.s. de foto´s zetten we er in NL wel bij..