kleine update

Even een opmerking van onze kant..
Aangezien we afgelopen woensdag echt geen zin meer hadden om verder te typen hebben we dat vandaag even gedaan. Zowel chantal als ik hebben onze tekst van afgelopen woensdag aangevuld met tekst en foto´s, dus vergeet niet nog even naar het eind van de tekst van ´valt bowling onder zomersporten´ en ´pasta en pisco sour´ te gaan voor het vervolg van onze spannende avon(d/t)uren en mooie fotootjes!!

Naar: valt bowling onder zomersporten
naar: pasta en pisco sour

Valt bowlen onder zomersporten??

dahag beste mensen...
Het is weer hoog tijd voor een update onzerzijds daar er wis en waarachtig weer een hoop is voorgevallen gedurende ons verblijf ten zuiden van de centraal geplaatste dwarsligger!!!

Ja het niveau is vandaag wat laag omdat we op een bus zitten te wachten die ons naar arequipa (zuiden van peru) gaat brengen!! Deze bus vertrekt om 21:45 en we zitten inmiddels al een paar uur niets te doen.. en dan daalt het niveau rap!
Maar goed, ik zal proberen dit o zo serieuze initiatief voldoende respect te betuigen en nog wat wederwaardigheden te vermelden!

We waren woensdag 19 oktober gebleven in huaraz en we stonden op het punt om 4 dagen te gaan wandelen door de bergen en te slapen in tentjes.. niet dus want donderdag 20 oktober kwamen we in Lima (fans van beertje paddington in de zaal??) aan. ¨Hoe dat zo?¨ hoor ik je vragen. nou dat is eenvoudig! als je gedurende de gehele voorgaande dag aan de dunne bent heb je weinig zin om 8 uur te gaan lopen en vervolgens in een tent te slapen! Ook chantal niet, en dus besloten we om nar lima te gaan. Donderdag vroeg des morgens (uur of 10, niet overdrijven) installeerden wij ons voor de 8 uur durende rit naar Lima.
Stukje onderricht: lima, de hoofstad van peru en gelegen op12 graden zuiderbreedte aan de kust, vormt de woonplaats van een kleine 8 miljoen peruanen (peru heeft 27 miljoen inwoners) en is het politieke en financiele centrum van het land (met recht een metropool).
In menig reisgids wordt zeer negatief gesproken over Lima (het is koud, het stinkt en als je niet wordt beroofd dan wordt je doodgeschoten) miraflores is een rijke wijk aan het strand die nog net door de beugel kan schijnt.

In de bus, of eigenlijk buiten de bus tijdens een pauze van een half uur, werden we aangesproken door victor, een amerikaan van peruaanse afkomst die erg geinteresseerd was in van alles en nog wat en die een paar maanden van zijn pensioen verwijderd was. Hij was al bezig een hostel op te zetten in de buurt waar wij net vandaan kwamen en liet ons een folder zien van het hostel in oprichting, het zag er allemaal erg goed uit maar ja wat hebben we eraan! (waarom vertel ik dit eigenlijk??)

Van een canadees echtpaar hadden we gehoord dat we in Lima naar Home Peru moesten. Een leuk betaalbaar hostel in de goede (lees rijk en veilig) buurt miraflores, er was echter een maar: de naam was niet op het pand vermeld, stond in geen enkele reisgids (niet helemaal waar bleek later) en we hadden alleen een adres gekregen van de canadezen. Nou staan canadezen qua betrouwbaarheid niet heel slecht bekend dus een heel groot risico liepen we niet.
Na de taxi naar dit adres (arequipa 4501, miraflores mocht je het nodig hebben) te hebben gedirigeerd stapte ik ietwat verbaasd en terughoudend uit de taxi (chantal bleef achter voor het geval dat) om het toch maar even te gaan controleren. nadat ik had aangebeld bij het oude koloniale herenhuis werd de deur opengedaan door iemand die mij aankeek met de verontwardigde blik van iemand wiens avondrust zojuist was verstoord. Er half vanuit gaande dat ik in iemands woonkamer stond vroeg ik tegen beter weten in of het wellicht een hostel was. het antwoord even verrassend als logisch: ¨Natuurlijk¨! HOEZO natuurlijk??? het staat toch nergens??? Maar goed, het was een erg mooi pand met een keuken die we zelf mochten gebruiken en een tweepersoonskamer met 9 bedden (het is duidelijk laagseizoen).

Na de incheck lieten we ons informeren waar we heen moesten om wat te eten en we liepen prompt de verkeerde kant op (wat een wereldreizigers zijn wij toch ook, dat komt gewoon omdat we op het zuidelijk halfrond zitten en mijn hele magnetische gevoel van slag is).

Terwijl wij zo, de verkeerde kant op lopend, om ons heen keken zagen we het ene fantastische kasteeltje na het andere, als dit de koloniale bouwstijl is dan wil ik ook een huis in koloniale bouwstijl!!

Vrijdag 21 oktober werd het tijd om het beroemde plaza de armas te bezoeken, ´s morgens de taxi in (een peruaanse had ons beloofd dat een taxi binnen lima niet meer dan 5 soles hoefde te kosten, maar zij had niet op de blond haar belasting gerekend van 2 soles) en gaan! We zullen ongeveer 3 stappen hebben gezet op het plein toen we onze (inmiddels zijn het practisch) reisgenoten, bastiaan en jojanneke, maar weer eens tegen kwamen. Op het plein, bij het palacio de gobernio, vanaf afstand de allertraagste en meest langdurige wisseling van de wacht gezien en vervolgens naar de cathedral de lima. Hier ligt het hoofd van Pizarro (de spaanse overwinnaar en sloper van de inca cultuur) links in een, met mozaiekjes beplante, kapel gescheiden van zijn eigen lichaam welke zich rechts in de zelfde kapel bevindt. Hoewel helemaal zeker weten doen ze dat niet, in 1970 hebben ze rontgenonderzoek gedaan en toen bleek er iemand in de kist te liggen die door messteken en ander letsel om het leven was gekomen, dit kon pizarro niet zijn, en vervolgens hebben ze een ander lijk uit de kelder getrokken want dat moest em wél zijn.

De San Francisco monasterio (klooster) midden in de stad beschikt over een bibliotheek waar boeken staan die waarschijnlijk 400 jaar niet van hun plaats zijn geweest (over en slecht lopende bibliotheek gesproken) en in de kelder (catacombes) liggen de botten van een goede 25.000 limeños die daar werden begraven om toch vooral maar dicht bij god te liggen. Hoe lager (soms wel 10 meter diep) hoe beroerder/armer. Toen in 18nogwat de begraafplaats buiten lima werd geopend was het klaar met de begrafenissen onder de kerk en werden de catacomben dichtgemetseld om pas laat in de 20ste eeuw weer te worden ontdekt!

Tijd voor wat humor, we lopen naar een pleintje waar een beeld staat van een vrouw met een vreemd kroontje. De spanjaarden hadden opdracht gegeven haar een kroon van vlammen (Llamas) te geven, niemand die er ff over na denkt dat een Llama ook een lama is en dus staat de beste vrouw al een aantal honderd jaar met een lama op haar hoofd!!

Aan het eind van de middag zijn we naar het gebied aan de kust gegaan waar ze een patserig maar modern winkel/horeca centrum hebben opgetrokken. Na een fijn drankje en hapje kwamen er een aantal bekenden binnen (B&J) en hebben we nog een de vooroordelen over peruanen doorgenomen (ze kunnen niet rekenen). In een van de eerste winkels waar we binnen stapten stonden onze volgende Nederlandse collegae (Leo en esther die we eerst in vilcabamba en vervolgens in chachapoyas tegenkwamen) al te wachten en we spraken af dat we de volgende dag even contact zouden hebben om uit te gaan in lima.

Het is weekend maar dat zegt niets als je werkeloos bent. Zaterdag 22 oktober zou toch weer eens een echte onvervalste zaterdag blijken te zijn.
In de ochtend/middag zijn we naar het museo de la nacion gegaan om nu toch eindelijk eens uitgelegd te krijgen waar we de afgelopen dagen en weken allemaal naar hadden gekeken. In dit museum wordt de culturele geschiedenis van peru gedurende 10.000 getoond. Godzijdank hadden we een ENGELSTALIGE gids in gescoord anders hdden we nu nog niets geweten, het is haar echter gelukt om ons volledig (en dat is knap) uit te leggen hoe de vork in de steel steekt omtrent de ruines, volkeren en culturen.

Na het museum zijn we naar het centrum van miraflores (wijk van lima) gegaan om wat te eten en een beetje te shoppen, aangezien ze hier de zeeman en de wibra gecombineerd hebben met de aldi en alle kleren practisch gratis hebben opgestapeld op hopen van 2 meter hoog, voor wat warme truien aangezien het niet echt warm is in lima en het straks in bolivia ook niet echt zomers zal zijn. IK HAAT WINKELEN en nu helemaal.. op elke vierkante meter stonden 3 verkopers die zodra ze je zagen tegen je aan begonnen te ouwehoeren!! ik leef nog en heb twee truien gekocht voor 5 dollar in totaal maar ga voorlopig geen winkel meer in!

´S avonds wat eten met leo en esther maar zelfs dat is niet makkelijk.. in een straatje met 10tallen retaurants is de competitie nogal sterk en men is er veel aan gelegen om klanten te werven: te midden van een leger kelners met menu´s en gratis drank beloftes zijn we ondergedoken bij een mexicaan die een goede vegetarische burrito maakte. En als je in lima bent wat doe je dan?? dan ga je bowlen natuurlijk. Op een hele oude baan waar je zelf moest tellen en de pins nauwelijks zag staan ben ik gelukking nog net aan mijn verplichte 100 score gekomen maar bowlen en bowlen zijn twee verschillende dingen. De meest briljante effecten heb ik voorbij zijn komen, net voor de pins nog ff snel vanuit het midden naar de goot enzo!!
Na het bowlen kwam een vriend (uit lima) van esther ons ophalen om het limaneese (??) uitgaansleven te gaan verkennen. Eerst naar het huis van een vriend van hem om nog ff wat in te drinken en vervolgens door naar de kroeg! zij spraken alleen spaans en met veel handen en voeten hebben we hele lange, interessante en waarschijnlijk erg vreemde conversaties gehad. Maar het was erg gezellig en ook wel lekker om weer eens een beetje beschonken in een kroeg te hangen.. toen ik op de terugweg aan de taxichauffeur vroeg waarom het zo rustig was antwoorde hij dat dat heel normaal is om half zes... oeps!!

zondag 23 oktober kunnen we heel kort over zijn: Kater, niets doen behalve naar de supermarkt lopen om wat boodschappies te doen zodat we zelf wat te eten zouden kunnen maken, ook wel eens lekker!

Maandag 24 oktober, een dag later dan gepland (vanwege reeds verklaarde omstandigheden), zijn we afgereisd naar huacachina (uur of 8 ten zuiden van lima, vlakbij Ica voor de spoorzoekers) om daar te gaan genieten van een heerlijk woestijnklimaat.. Huacachina is een kleine oase midden in de woestijn 60km uit de kust - de hele kustlijn wordt geflankeerd door de woestijn die pas tegen de tijd dat de andes begint een keer overgaat in iets anders dan fijn zand; rots! - rond het oasemeertje hebben ze een stuk of wat hotels gebouwd die louter en alleen worden bevolkt door (buitenlandse) toeristen. Waarom komen al deze mensen naar huacachina?? vanwegen 1 reden en dat is: Sandboarden! In theorie is dat hetzelfde als snowboarden maar dan in het zand! In de woestijn bevinden zich zandduinen van enkele 10tallen meters hoog vanwaar je uitstekend op een stuk hout naar beneden kan glijden.

´s Avonds hebben we ons eerst verbaasd over alle mensen die tegen de, om het meertje gelegen, zandduinen opklommen om zich vervolgens vallend een weg naar beneden te banen, zo naar boven lopen door het zachte zand leek ons niet eenvoudig en echt heel veel zin hadden we er ook niet in: waar is de stoeltjeslift??

Bij het ontbijt werd ons de oplossing op een presenteerblaadje aangereikt, voor slechts 40 soles (12 dollar) mochten we met een buggie mee de woestijn in en dan zouden zij ons afzetten bij mooie grote hellingen en dan naar beneden rijden om ons weer op te halen. Elke meter die je niet hoeft te lopen scheelt weer, dus gingen snel akkoord.
Het ging echter niet alleen om het transport maar vooral om de manier waarop het transport plaatsvond! retesnel over zandvlaktes en zandduinen, stuiterend in de stoel (de riemen waren echt nodig) en angstig de billen samengeknepen houdend voor het volgende gat waar we in gingen duiken op topsnelheid: net een achtbaan! errug cool (snap ineens dat parijs-dakar best lastig is). Echter het sandboarden leek helemaal nergens op, je verwacht toch stiekem een voorsprong te hebben vanwegen wat snowboardervaring! Maar niets van dat alles. Een bocht is mij niet gelukt en meestal was de wax halverwege mijn afdaling zover afgesleten dat stilstand een serieuze bedreiging vormde. Toch was het erg grappig om een dagje in het zand te spelen en een paar meters te glijden over materiaal waarmee je kasteeltjes hoort te bouwen.
Erg leuke ervaring al met al!!

In de middag na een zeer urgente douche (zand zat overal, nee echt overal!!) hebben wij ons bij het zwembad geinstalleerd lekker in het zonnetje toen.. ´hallo daar zijn ze weer´ B&J aan kwamen lopen.. zij zouden s middags met de buggie de woestijn in dus na wat bangmakerijen aan de rand van het zwembad waren zij ook klaar voor de rit der ritten!!

´s Avonds besloten we de volgende ochtend (woensdag 26) vroeg (je weet inmiddels dat dat niet echt vroeg is) op te staan en te vertrekken naar Nas(z)ca om daarna meteen door te reizen naar Arequipa. In Nasca stapten we de bus uit en meteen werden we verwelkomd door een vriendelijk ogend jong mens die ons overal mee kon helpen (waar is de adder). Eerst hebben we de nachtbus naar arequipa geboekt en daar, bij het busagentschap, onze rugzak achter gelaten zodat we die niet mee hoefde te sjouwen (we worden en stuk makkelijker met dit soort dingen want in de eerste maand zouden we echt onze rugzak niet buiten een afgesloten ruimte achterlaten bij welk bedrijf dan ook!!). De beste jongen kon ons ook wel helpen met het regelen van een vlucht boven de nasca lines (de adder begint zich duidelijk af te tekenen). Dus wij naar de luchthaven (HH) en daar na veel wikken, wegen, onderhandelen en een kleine korting in het vliegtuig: Een klein 4 zittertje die op vijfhonderd meter over de lijnen zou vliegen.

De nasca lines zijn een serie figuren van soms meer dan honderd meter groot welke eeuwen geleden door joost mag weten wie (de nasca´s waarschijnlijk) zijn gemaakt. Pas rond 1940 werden de lijnen vanuit de lucht ontdekt en eigenlijk weet niemand precies hoe ze daar komen, wat ze daar doen en wat het voor moet stellen. Maar de afbeeldingen van een aap, kolibri, condor, walvis, ruimtewezen enz hebben in ieder geval voor voldoende speculatie gezorgd sinds hun ontdekking (waar bij de alien landingsbaan toch wel de meest waanzinnige theorie is) en voor een hoop toeristen die ander nooit, maar dan ook nooit, naar nasca waren gekomen en die nu tussen de 35 en 50 dollar betalen voor een vluchtje van een half uur.

Overal werd gewaarschuwd voor de zeer aanwezige kans om luchtziek te worden en 50 dollar voor een vlucht van een half uur vonden wij ook wel erg veel, maar toch zijn we het vliegtuig in gestapt en ik heb er geen spijt van!! Erg vreemd om zo die figuren te zien die daar al honderden jaren liggen om een reden die, zoals gezegd, niemand zeker kent

Na de vlucht stond Edson (formerly known as vriendelijk jong mens) ons op te wachten: De adder bleek een aap en deze kwam terstond uit de mouw! Hij werkte voor de verschillende bedrijven in Nasca met als doel de toeristen naar die plaatsen te brengen. Maar dat deed hij best goed dus klachten hadden we niet. Maar er bleek nog een aap in de mouw te huizen: zijn familie had een hotel in arequipa en of we daar niet wilden slapen? duur was het niet en dus zijn we akkoord gegaan. En het moet gezegd, nix mis mee.

Donderdag 27 oktober begint de dag met een dutje (nachtbus hè!) en smiddags zijn we een beetje op verkenning uitgegaan. Arequipa is een mooie stad met een indrukwekkend plaza de armas temidden van een aantal bergen/vulkanen en veel mogelijkheden om te wandelen in de nabij gelegen colca canyon (tot voorkort de diepst geachte canyon ter wereld met een goede 3000 meter). Dus we gaan maar weer eens een trek proberen!!
Arequipa ligt zelf op een meter of 2500 dus voor de aclimatisering zijn we aan de cocaine.. nou ja coca thee, schijnt erg effectief te zijn!

´S avonds alpaca (soort lama) vlees gegeten, weer eens wat anders dan kip en errug lekker.. (chantal heeft vandaag (29 okt) een sjaal van alpacawol gekocht, dus ik denk dat we het hele beest hebben verbruikt)

Vrijdag hebben we het santa catalina monasterio bezocht. Een door rijke en feestvierende nonnen bestierd klooster midden in de stad. Dit klooster bestrijkt ongeveer een heel blok en is zo ongeveer een stad binnen een stad. Na 400 jaar volledig afgesloten te zijn voor de buitenwereld is het eind 20e eeuw opengesteld voor het publiek en dat levert wel wat mooie plaatjes op.

Vandaag (Zaterdag 29 oktober) is een luie dag aangezien we eigenlijk vandaag hadden moeten vertrekken voor onze 3 daagse trek door de colca canyon maar aangezien de verkiezingen morgen zijn en er dus geen gids geregeld kan worden. Nu vertekken we zondag voor een 4 daagse trek en dan komt de gids ons na het stemmen oppikken. Als het goed is krijgen we een dezer dagen de andean condor te zien!!

Tot laters!

CultuurNatuurGeweld

Ik moet even beginnen met een heel flauw grapje (chantal vond m niet leuk maar ik reken op meer steun van jullie kant): ze betalen hier met soles, en dus heb je 1 sol en halve (ongeveer uitspreken als sool), logischerwijs heb je dan dus een land vol halve soolen!! nee zo op schrift vind ik m ook niet grappig!!

We waren gebleven bij dinsdag 11 oktober toen we op het punt stonden om van chachapoyas naar trujillo te vertrekken met een nachtbus, een trip van 12 uur! De bus was iig erg comfortabel maar wel een beetje vreemd... we moesten om 8 uur ´s avonds de bus in en vervolgens gingen de gordijnen meteen dicht en ging het licht uit.. vervolgens om 10 uur maakten we een stop in een of ander klein plaatsje (hoewel de naam anders doet vermoeden: bagua grande) en de lichten gingen weer aan, er werd een broodje (of 2 voor mij aangezien het kip was HH) geserveerd en de video werd ingestart, een heerlijke familiefilm wars van enig geweld en fout taalgebruik.. NIET dus, precinct 13 of zoiets. En in het frans gesproken met spaanse ondertiteling: ik niet snappen!!
Na de film (toch kijken hè) begon voor mij de strijd tegen de slapeloosheid die mij, normaal gesproken in elk bewegend voertuig waarin ik mij niet horizontaal bevind, wakker houdt.. het drama was te overzien want ik heb zowaar een paar (letterlijk ben ik bang) uur geslapen.

In trujillo (peru´s 2e stad aan de kust), waar we smorgens om 8 uur arriveerden werden we warm onthaald door hotel eigenaren en taxichauffeurs.. maar wij hadden ons plan al getrokken en gingen lopend op weg naar het hotel van onze keuze, welke overigens volgens een van de hoteleigenaren al niet meer bestond (lonely planet is 2 jaar oud) , maar daar trappen wij niet in!!!!! de beste man had gelijk.. na een half uur lopen en zoeken bleek het hotel niet te bestaan.. volgende dan maar. Na keiharde onderhandelingen van 3 seconden die ons het ontbijt kostte (ong 10 soles) maar ons 10 soles korting opleverde heb ik een heerlijk tukje van een uurtje of 2 gedaan en toen werd het tijd voor CULTUUR met een hoofdletter A!!!

Vlak bij trujillo bevinden zich namelijk de overblijfselen van 2 pre inca culturen, te weten de chimu (1100-1400 na chr) en de moche. De chimu hadden een een redelijk groot (1000 km langs de kust en de snelweg(??)) rijk opgebouwd en vlakbij trujillo (dat toen vast nog niet bestond) het koninklijk paleis opgetrokken. Hoewel er niet heel veel van over was headden ze een stuk half half gereconstrueerd en daaruit kon je toch wel opmaken wat een enorm paleis / stad deze mensen in het niets (woestijnachtig terrein) hadden opgetrokken.

Hoewel we in de bus naar trujillo ons nog dood hadden geergerd aan 2 duitsers, die vlak naast ons kwamen zitten, ontmoetten we op de trip naar chan chan een erg aardig duits zwitsers stel waarmee mijn zojuist versterkte vooroordeel volledig de grond in werd geboord (het is mij niet toegestaan een hekel aan een volk te hebben blijkbaar) en zijn we ´s avons maar met zijn allen maar wat gaan eten.

Op donderdag 13 oktober gingen we de voorgangers van de chimu opsporen.. De moche hebben (100 - 800 na chr) de huaca del sol en de hauca de la luna gebouwd vlakbij, ook weer, trujillo.
Deze twee tempels, waarvan alleen de huaca de la luna (de kleinste) nog in goede staat is omdat de spanjaarden (zij weer) met het verleggen van een rivier de halve huaca del sol hebben weggespoeld, vormden het middelpunt van een vrij grote stad. De moche hadden een vrij luguber ritueel en dat werd in de tempel uitgevoerd.

Het ritueel (voor zover ik het goed begrepen heb): twee moche stammen bonden de strijd met elkaar aan en de verliezende partij werd geofferd in de tempel.. dus dan heb je al verloren, loop je spreekwoordelijk met je ziel onder je arm, kun je daarna ook nog je eigen hoofd dragen!! gelukkig gebeurde dit maar een keer in de 14 jaar of zo.

´s middags hebben we een beetje door koloniaal trujillo gezworven (heel veel winkels helaas) en wat foto´s gemaakt van het plaza mayor (is vrij bijzonder want normaal heten ze hier plaza de armas) die het tonen niet waard zijn HH.

Vrijdag hadden we het plan opgevat om uit te zoeken hoe we in caraz konden komen zonder via huaraz te reizen.. echter de aangeven busmaatschappijen bestonden niet of bevonden zich niet op de beloofde plaats, deze tegenslag deed ons besluiten naar huanchaco te gaan. Deze plaats aan het strand bevatte een, door hollanders gerund, vegetarisch restaurant (otra casa) waar we pompoensoep en aardappels in tomatensaus hebben gegeten (geen stukje vlees te bekennen helaas). We troffen hier wel een engelsman die ons een hoop wist te vertellen over bijna alle landen in Z Amerika en dus besloten we op de terugweg alsnog om de nachtbus naar huaraz te nemen en hebben halsoverkop onze spullen gepakt en zijn naar het (wel bestaande) busstation gegaan!

zaterdag 15 oktober ontwaakten we in huaraz (ik zal toch gauw zo´n 3 uur hebben geslapen)
en namen we een taxi naar de combi (kleine busjes) terminal.. een rit van 300 meter en de taxichauffeur wilde hier 2 soles (50 eucent) voor hebben maar dat vonden wij te gortig.. hij kon 1 krijgen en meer niet!! dit bleek achteraf een verkeerde vorm van assertiviteit want de minimum ritprijs is 2 soles, oeps.
Om een uur of 7 kwamen we in caraz, een mooi klein plaatsje met een enorm mooi uitzicht
vanaf het plein.
We hebben niet veel meer gedaan dan een beetje rondgeslenterd en gekeken want zondag 16 oktober zou onze dag worden.. iets te laat opgestaan en met een busje naar yungay.. nieuw yungay wel te verstaan want oud yungay is in zijn geheel weggevaagd in een aardverschuiving als gevolg van de aarbeving van 1970. 18-20 duizend doden!! Door de aarbeving raakten miljoenen kilo´s steen en ijs los van de geltsjer op de Huascaran (de hoogste berg van peur met ong 6800 m)

In yungay hebben we 2 mountain bikes gehuurd en zijn we met de taxi omhoog gereden naar de lagunas llanganuco (erg mooie tropisch gekleurde meren) en met de fiets weer naar beneden.


De weg omhoog toonde ons de overblijfselen van oud yungay, het is best confronterend om fundamenten met daartussen rotsblokken van 30 meter omtrek te zien wetende dat ze waarschijnlijk nog niet een kwart van de mensen/doden hebben opgegraven.

Ik had dit nog op de gevoelige plaat willen vastleggen vanaf de fiets op de terugweg, echter... ik kreeg een lekke band. Deze konde we naa veel gedoe nog wel plakken maar toen was het ventiel zo gaar geworden dat de band nauwelijks op te pompen was! na veel gemier en gepruts en, vooral van mijn kant, gescheld hebben we een taxi (mazzel & mazzel) naar beneden genomen omdat het ook al donker begon te worden.

maandag 17 oktober zijn we weer naar huaraz vertrokken.. met onze twee tassen IN het busje (normaal doen ze deze op het dak) en nog een man of 15 in een 12 pers busje.. de beste chauf wilde dat wij ook voor onze tassen betaalden omdat deze een passagierstoel bezet hadden gehouden! deze aap kwam echter pas uit de mouw toen we er al waren.. maar wij hadden het gevoel dat we behoorlijk besodemieterd werden dus gingen de verbale strijd maar weer eens aan.. in vloeiend papiemento, vermoed ik want spaans was het niet, hebben we 10 minuten gediscusieerd dat 1 dat nergens stond, 2 niemand dat gezegd had en 3 de tassen wat mij betreft op het dak hadden gemogen!! daar was hij het niet mee eens en toen hebben we de tassen gepakt en zijn weggelopen (ze legden ons verder geen, fysieke, strobreed in de weg wat mij weersterkt in mijn vermoeden dat ze het gewoon ff wilden proberen bij die domme toeristen). Ik heb hem nog medegedeeld dat we dan wel toeristen zijn maar niet gek en hij vond ons dieven, toen vonden wij hem ook een dief en toen was het voorbij!! Ik vond het best grappig allemaal (mijn oude ruziezoek talent komt nog wel eens van pas HH) maar chantal kookte een beetje geloof ik.
Vervolgens hotel gezocht en wasje laten doen en een beetje rondgeneuzd opzoek naar goede tours naar mooie plekken in dit gebied (de cordillera blanca omdat er hier een stuk of 20 zesduizend + meter bergen zijn die wit besneeuwd zijn).. We wilden graag naar Chavin de Huantar omdat dit complex het middelpunt was van de oudste grote cultuur in peru (900 -200 v chr). Wel wilden we een engelstalige gids omdat eerdere spaanse avonturen tot nogal watverwaaring hadden geleid, chantal verzint de hele geschiedenis bij elkaar en ik mis de cruciale zaken, dus zijn we bij een aantal zaken geweest waar ze dit of niet konden bieden of tegen een meerprijs (het dubbele). Dus toen wij bij een zaakje kwamen waarwerkelijk alles kon voor een voordelige prijs vermoeden we het ergste en gingen akkoord (tuurlijk af en toe een risicootje nemen)!!

Of het allemaal zou kloppen zouden we dinsdag 18 oktober wel merken!!
En inderdaad op het afgesporken tijdstip was er een (lege) bus die na enig zoeken door de verkoper van de tour werd opgespoord. en rond het afgesproken tijdstip vertrok de bus.. naar de volgende opstapplaats. Hier vulde de bus zich met een (lagere) schoolklas uit lima (excursie) joepie..
Toen we een goed uur nadat wij waren ingestapt de bus eindelijk opweg ging naar Chavin werd ons ook duidelijk dat onze gids het engels verre van machtig was (one hour lukte nog wel maar dat was het).
De reden dat onze trip op zijn minst gedenkwaardig was lag in het volgende: bij de eerste de beste stop werd chantal belegerd door een aantal meisjes (11 jr) die vast besloten waren om vriendinnetjes te worden. een van de elfjarigen sprak verassend goed engels en dus was de eerste stap gezet.

In Chavin de huantar nam dit nog closere vormen aan waardoor zowel chantals linker- als rechterarm werden geclaimd door haar nieuwe vriendinnetjes.. en ik mijn lieftallige vriendin/reisgenoot/steun en toeverlaat moest afstaan!!

Maar goed in Chavin bevindt zich dus een gebouw van een goede 2500 jaar oud waaronder men een gangenstelsel had gegraven dat ondanks de kleine ruimtes erg goed geventileerd was.. het gehele complex was voorzien van drainage en ook voor de altijd aanwezige kunst/religieuze voorwerpen was aandacht. Zo bevond zich in een van
de ondergrondse gangen een 4 en half meter hoge steen sculptuur in de vorm van een enorm mes uitgebreid versierd met diverse figuren zoals poema´s. Aan de buitenwand hing een stenen hoofd welke al meerdere malen zou zijn gestolen als de rovers op het moment dat ze een poging deden niet door een enorme angst waren overvallen waardoor ze het beeld met rust lieten!! (een legende is vaak een betere bescherming dan moderne alarminstallaties)


Vandaag is het woendag 19 oktober en doen we nix, we hebben voor morgen een 4 daagse trek geboekt dwars door de bergen: De zogenaamde santa cruz - llanganuco loop. hierbij leg je 65 km af en slaap je in tenten te midden van de bergtoppen en muggen.

Het verdere verloop van de reis zal er ongeveer zo uit zien; lima, huacachina, nazca, arequipa, cuzco en laguna titicaca. En dan zijn we (al??) in Bolivia.

asfalt??

(7 okt - 11 okt)
Men neme een kaart van Ecuador en Peru en zoeke op deze kaart in het zuiden van Ecuador de plaats Vilcabamba (net onder Loja) .. Maak een schatting van de afstand tot de grens en bepaal de verwachte reisduur..

FOUT.

Het is 125 kilometer tot de peruaanse grens en het duurt 8 uur..

wij hadden het plan opgevat om via vilcabamba en zumba de grens over te steken aangezien dit een bijzonderderderdere en mooiere grensovergang is dan de meer gebruikte routes langs de kust (huaquillas) of centraal (macara).. de consequentie van deze beslissing werd ons al snel duidelijk, het is niet voor niets een weinig gebruikte route!
Bij de balie van het hotel konden ze ons informeren over de route..
7 uur smorgens de bus van vilcabamba naar zumba (112 km en 6 uur (ja dat is een gemiddelde van 19 km/h)) vervolgens om half drie een bus naar la balsa op de grens (1,5 uur). Hiervandaan 1,5 uur met een gedeelde taxi (collectivo) naar san ignacio en hier slapen.
van san ignacio naar Jaen met een busje (3 uur) en vervolgens naar bagua grande met een collectivo (1 uur). Van bagua granda naar chachapoyas met de collectivo (3 uur). dat is alles!!

Zoals gezegd het eerste stuk naar zumba is 112 km maar duurt 6 uur.. ik geloofde nooit dat een bus onder de 20 kon rijden maar het lukte echt, tegen steile hellingen op zonder asfalt en met regen duurt effies.. maar eerlijk is eerlijk het was een ontzettend mooie rit met fantastisch uitzicht, ik heb me 6 uur lang niet verveeld met naar buiten kijken..

In zumba moeten we 2 uur wachten op de bus naar de grens maar geen nood er was een internet pctje beschikbaar dus we konden de tijd wel doden terwijl we aan het wachten waren.. echter het wachten op het loaden van een site duurde zolang dat we eigenlijk niet meer wisten waarop we aan het wachten waren, de bus of internet?? dus maar buiten gaan zitten en een broodje gegeten. Voor de lokale bevolking was dit ook wel een leuke traktatie: buitenlandertje kijken (een andere consequentie van een onbekende grensovergang, ze zien nauwelijks niet-zuid-amerikanen)! gelukkig kwam de volgende bus snel voorrijden, nou ja bus?? vrachtwagen met een houten opbouw, houten bankjes en zonder zijkant; een zogenaamde ranchera. anderhalf uur over overharde wegen berg op en af op een houten bankje, joepie! maar ook hiervan moet ik zeggen.. errug mooie rit!

Ecuador en peru hebben nog niet zolang geleden (98) een conflict bijgelegd betreffende een stuk, door peru ingepikt, land precies waar wij ons bevonden.. dus net voor de grens moesten we de bus uit om ons in of uit te schrijven in/uit het militaire gebied waarin we ons bevonden! elke keer weer zo'n lijst invullen waarop ook naar je werk wordt gevraagd.. en wat vul je in als je werkeloos bent?? Dit keer was ik account manager maar ik zal ook vast nog wel eens president en koning worden vermoed ik!!

Maar goed de grens: een 60 m lange brug over een rivier met aan de ene kant een stil hangende vlag van ecuador en aan de andree kant een wapperende vlag van peru (??) dat was de grens!! nog ff snel een stempeltje halen in ecuador dat we het land uit zijn binnen de gestelde 90 dagen (anders komen we er straks niet meer in, we vliegen uit ecuador weer terug) en vervolgens naar peru lopen!! Daar een immigratie kaartje invullen met de beste vraag die je een toerist kan stellen.. wat ben je van plan uit te geven?? het interesseerde de beste man in t-shirt geen zier en we mogen zo maar 60 dagen blijven van hem.. aardig he!!

Geld.. in ecuador us dollars, in peru Nuevo Sol(es).. help we moeten weer gaan rekenen.. en erger nog we hadden geen soles maar we moetsen wel met een collectivo (gedeelde taxi die pas gaat rijden als hij vol zit) naar de volgende plaats San Ignacio, maar dat was geen probleem dat regelde de chauf wel voor ons!! en inderdaad na anderhalf uur door de bergen over, juist, onverharde wegen kwamen we in een stadje aan waar ik bij een electronica zaak mocht wiselen. Nou had iedereen ons gewaarschuwd voor erg nadelige wisselkoersen en vals geld en laat ik nou net niet geweten hebben wat de wisselkoers was (ja die van 2 jaar terug uit de lonely planet) en nog nooit een Sol van dichtbij hebben gezien.. het ideale slachtoffer voor oplichting lijkt me! In een winkel temidden van tv's koelkasten, magnetrons etc etc kreeg ik voor 40 dollar 130 (koers 3.25) echt uitziende Soles.
De taxichauffeur accepteerde het geld dus het zal wel echt zijn geweest en savonds op internet hebben we meteen de koers opgezocht: 3,25!! Ik mag die peruanen wel, qua wisselen dan want voor de rest waren ze in san ignacio strontchagarijnig.

En ik weet wel waarom, we gaan weer even terug naar de winkel met magnetrons en tv's etc.. dan verwacht je toch een redelijke levensstandaard, echter OOK IN de stad waren de wegen onverhard en echt droog was het niet dus dan krijg je..: blubber!! dat gecombineerd met het favoriete vervoer daar, tuktuks (ja in peru!!) betekent dat die mensen de hele dag hun kleren aan het wassen zijn!!

In san ignacio hebben we in een hostel geslapen die goedkoper is een pak koekjes in nederland en dat zag je er dan ook aan af, maar een bed + een dak is over het algemeen voldoende voor een nacht rust.. Smorgens naar de terminal(??) waar de busjes (10 persoons toyota busjes) naar Jaen vertrekken zodra ze volzitten.. langs de grotendeels onverharde wegen stonden ook nog genoeg mensen die mee wilden en dus zaten we op een gegeven moment met 25 man en een mountainbike in het busje.. hardstikke gezellig natuurlijk, daarom was het ook zo ontzettenmd jammer dat we binnen de beloofde 3 uur in jaen aankwamen..

In jaen, onverharde beregende wegen gevuld met tuktuks (ik kan er nog steeds niet over uit) moesten we naar weer een andere terminal met de tuktuk.. in nederland word je geleerd om, voor het oversteken, naar links en naar recht te kijken.. hier slaan ze een kruisje en gaan!!
De collectivo die voor ons klaar stond had nog 1 plaats op de passagiersstoel en daar kun je best met zijn tweeen op.. op naar bagua grande! Bij de eerste agent die de chauf zag staan deed hij zijn gordel om en toeterde naar de agent, het deert blijkbaar niet dat er 8 man in een normale personenauto zit.

In bagua grande: onverharde en natte blubber wegen (de trend is dat het steeds erger werd) maar wel een geld automaat (hoorden wij later).. ik blijf dat een rare combi vinden!

Van bagua grande naar chachapoyas was nog drie uur en de taxi die klaar stond had nog slechts 1 plaats, juist, op de passagiersstoel.. dus wij weer met zijn tweeen voorin.. chantal niet zo blij maar ik zat best aardig voor wat een van de mooiste tochten is die ik ooit heb gezien/meegemaakt!! de andes zorgt voor goede panorama's!!

In chachapoyas kwamen we in een hotel (revash) terecht waar de ontvangst bijzonder (nee echt) hartelijk was.. deze jongens konden ons ook meteen een tripje naar kuelap aanbieden zodat we ook nog wat cultureels konden doen (en daarvoor waren we toch hier gekomen).

Kuelap is een immens fort gebouwd door de chachapoyans (cloud people) rond 800 NC boven op een berg.. er wordt beweerd dat er in de omringende muur meer stenen zijn verwerkt dan in de pyramides van egypte.. ze zijn uiteindelijk ten ondergegaan dankzij de inca's en spanjaarden.. pas in 19laat is deze plek weer teruggevonden!!
Ik vond het een indrukwekkende bouwerk en zodra ik klaar ben met uitvogelen hoe de egyptenaren hun pyramides in elkaar hebben gezet ga ik me afvragen hoe de chachapoyans het voor elkaar hebben gekregen om zo'n enorme vesting te bouwen op die plek!!

Vanavond (8 pm, 11 okt) gaan we met de bus naar Trujillo (12 uur rijden) aan de kust en gaan we weer netjes de gringo trail (het reispad van de buitenlandse backpacker) volgen.. tot zover ons uitstapje weg van de gebaande paden.. het was een redelijke onderneming maar ik vond het ontzettend mooi en zeer de moeite waard!!

wat kost een stadsplattegrond??

Baños (jawel de ñ is er weer!!) 25 - 29 september!!

Zoals gezegd hadden wij onze toevlucht genomen tot een toeristisch (ecuadorianen en buitenlanders) plaatsje gelegen temidden van groen begroeide heuveltoppen onder de rook (letterlijk) van de vulkaan tungurahua (ecuadors meest actieve vulkaan schijnt) .. de krater is slechts 7 kilometer gelegen van het dorp en tussen 1999 en 2000 is het dorp volledig ontruims geweest gedurende 9 maanden. De naam baños was niet afgeleid van het hier veel gebruikte woord voor toilet maar van BADEN.. er bevonden zich hier enkele warm-water-bron-mineraal baden waar we samen met de lokale bevolking ons tegoed hebben gedaan aan de weldadige werking (vermoed ik tenminste) hiervan... GRATIS!! net de dag dat wij gingen was er een promotie aanbieding en was het gratis.. toch weer een dollar bespaard.. beetje genant wel eigenlijk!!

Ook hebben we een lange wandeling gemaakt de bergen in om het in het dal gelegen Baños van boven af te kunnen inspecteren en een blik te kunnen werpen op de krater van de vulkaan tungurahua.. aan het eind van de wandeling kwamen we langs een begraafplaats die voor nederlandse begrippen toch wel wat vreemd is.. hier is dit echter de normale gang van zaken. Het lijkt wel een woonwijk met flats!!

Verder hebben we in baños voornamelijk genietsnut... vol goede moed hadden we de eerste dag nog info ingewonnen omtrent de mogelijkheden/activiteiten maar nadat we bij een triporganisator een verhaaltje hadden aangehoord over de trips die zij organiseren en een blik op een (wel artistiek vormgegeven) kaart (eerlijk is eerlijk) hadden geworpen MOCHTEN wij deze kaart voor slechts 2 dollar meenemen (over het algemeen heb je een behoorlijk hoofdgerecht voor 3 dollar) en natuurlijk doen wij dat want je kunt maar beter genoeg plattegronden hebben!! echt commercieel is het niet want na het overhandigen van de centen bedachten wij dat het eigenlijk wel erg duur was en dat deze man aan ons geen cent meer ging verdienen met zijn trippies.. achteraf had hij ons goed ingeschat want niemand heeft daar een cent aan ons verdiend met excursies oid!! voornamelijk lekker genixt dus.. alleen de laatste dag ontstond er weer de nodige stress.. wij dachten voor de checkout van het hotel (12 middag) nog wel ff een wasje te kunnen laten doen bij de buren.. de borden op de deur beloofde 2 uur service en ook de mevrouw achter de balie was bereid na enige drang een duur van 2 uur toe te zeggen!! dom dom dom.. zeggen is een doen is twee.. en nadat wij na 2 en een half uur terug kwamen was er veel gewassen maar niets gedroogd, er was geen stroom meer of zo!! nog een uur en dan zou het echt klaar zijn, terug naar het hotel vragen of we een uurtje langer mochten blijven.. tuurlijk mocht dat.. een uur later geen droge was uiteraard maar nog een uur en dan was het echt klaar (val ik al in herhaling??) uiteindelijk waren we om een uur of half 3 klaar ipv de geplande 12 uur.. moraal hier: niet krap plannen hier!! gelukkig konden we wel meteen de bus naar riobamba in.

riobamba 29 - 30 september
De bus rit naar riobamba was interessant en niet vanwege het uitzicht in de verte maar vanwege het uitzicht 20 cm naast de wielen van de bus.. diepe afgronden en enorme rotsblokken klaar voor destructieve doelen!! volgens de lonely planet was de weg afgesloten maar nietsd bleek minder waar.. de weg was weer opengesteld, maar ik vermoed dat die beslissing is genomen door de buschauffeurs en NIET door de bevoegde autoriteiten. Chantal vond het niet zo´n heel erg geruststellend ritje en ik stelde mezelf gerust toen de chauf de bus in een soepele zwaai een klein smal houten bruggetje over een diep gat heen loosde, liever dat dan een buschauffeur die vier keer gaat lopen steken dacht ik. Achteraf was het (we leefden nog) een mooie rit maar ik hoopd at de chauffeur niets van het uitzicht heeft gezien en zich alleen bezig heeft gehouden met het ontwijken van de rotsblokken op de weg! ironisch genoeg was de enige reden dat we naar riobamba gingen vanwege de trein die naar alausi rijdt.. de beroemde en beruchte devils nose ride, een rit langs steile en diepe afgronden HH.

Deze trein vertrekt om 7 uur smorgens en om het leven gewoon te laten verlopen biedt het hotel een ontbijt om 5:30 aan.. de wekker om 5 uur zettend gingen wij heerlijk tukken.. een slaap die om 6:30 werd verstoord door de hotel receptioniste die zich afvroeg of wij nog met die trein mee wilden?? oeps beetje verslapen.. rennen rennen rennen en de trein op, tuurlijk halen wij die trein gewoon en we hebben anderhalf uur langer heerlijk geslapen dan gepland, wat wil je nog meer??

De trein heeft overigens voor nog meer hoofdbrekens gezorgd.. ik moest eerst nog ff pinnen om de kaartjes te kunnen betalen, maar geen bank in de omgeving die mij de gewenste 300 dollar wilde geven en laat ik daar nou flink chagarijnig van worden.. na 45 minuten was er eindelijk een bank bereidwillig en konden we de treinkaartjes kopen maar van mij kon die trein toen gestolen worden. Echter elk voordeel hep zijn nadeel en dankzij deze langdurige vertraging zagen we nog net de zonsondergang spelen met de omgeving..



cuenca 30 sept - 2 oktober
Gelukkig was de trein niet gestolen en konden we smorgens gewoon boven op(!!) de trein genieten van de uitzichten om ons heen.. de chimborazo, met 6310 meter de hoogste berg/vulkaan van ecuador, liet zich schitterend fotograferen en de vriendelijk zwaaiende kindertjes maakten het idyllische plaatje compleet.. lekker naief weer!! zwaaiende kindertjes of graaiende kindertjes?? ze zwaaiden alleen zo vriendelijk omdat drie keer per week een trein langs komt met rijke toeristen er boven op die allerhande snoepgoed naar de zwaaiende meute slingert..

Vervolgens de bus in naar cuenca (een kleine 5 uur) .

In Cuenca (de derde stad van ecuador) wilden we ons door een taxi laten vervoeren naar het hostel van onze keuze.. een kleine 2 kilometer van het busstation!! de taxi´s dachten daar echter heel anders over! op een of andere manier (werd ons pas bij de derde poging duidelijk) was de rit te kort en was het te druk in het centrum en daar hadden ze dus geen zin in!! toen ik vervolgens dan maar vertwijfeld uitriep.. "pero tengo dinero que es el problema?" (maar ik heb toch geld wat is het probleem??) ging er een lampje branden en mochten we mee..

Ik vond cuenca erg mooi, door de met cobblestone belegde straten en oude koloniale kerken oogde het klassiek maar niet ouderwets.. het was echter niet erg levendig, althans zo voelde het, dat gecombineerd met de kerk die om 5 smorgens begon te loeien / luiden zorgde ervoor dat we het na anderhalve dag wel gezien hadden en verder gingen naar vilcabamba..

Vilcabamba 2 - nu oktober
In het zuiden, 100 km van de peruaanse grens, ligt een dorpje waarvan men zegt dat de inwoners makkelijk honderd worden!! en wij weten nu waarom, ze voeren geen moer uit!! zo kan ik ook honderd worden.. tevens hadden ze een foutje gemaakt, bij het bepalen van de leeftijd van mensen hadden ze naar de geboorteaktes van de ouders gekeken.. daar wordt je al gauw 20 jaar ouder van! Maar het is hier goed toeven, een beetje een vakantieparadijsje met lekker/warm weer en veel rust!

Peru toekomst
overmorgen gaan we verder naar peru.. vrijdagavond zijn we, als het goed, is de grens over!!
Zaterdag zullen we in chachapoyas aankomen!!